7Q4
7Q4 – rękopis spisany na pergaminie w języku greckim znaleziony w grocie 7 w Kumran, należący do zwojów znad Morza Martwego. Jest on datowany na około 100 rok p.n.e. Zachowały się dwa fragmenty rękopisu oznaczane cyframi 1 i 2.
W 1972 roku José O’Callaghan zidentyfikował ten fragment, jako pochodzący z około 100 roku n.e. i zawierający fragment 1. Listu do Tymoteusza 3:16, 4:1-3[1][2]. Informacja, że wśród rękopisów znad Morza Martwego znaleziono fragmenty Nowego Testamentu została podana do wiadomości publicznej. Jednak opinia ta została odrzucona przez społeczność uczonych a identyfikacja O’Callaghana została uznana za błędną. W czasopismach pojawiła się seria krytyki. Identyfikację dokonaną przez José O’Callaghana zakwestionowali: Maurice Baillet[3], P. Benoit[4], Colin Hemer[5], Colin Roberts[6] i Kurt Aland[7].
W 1988 roku G. Wilhelm Nebe zaproponował identyfikację fragmentu 7Q4,1 jako część Księgi Henocha 103:3-4, a fragment 7Q4,2, jako część Henocha 98:11. Identyfikacja Wilhelma Nebe 7Q4,1-2 została zakwestionowana przez Carstena Thiede, który wspierał identyfikację O’Callaghana. Z kolei w 1996 roku Émile Puech bronił identyfikacji Nebe fragmentu 7Q4,1 jako części Henocha 103:3-4, jednocześnie sugerując, że 7Q4,2 jest częścią Henocha 105:1[8][9]. Badania nad rekonstrukcją tekstu wykonane przez Ernesta Muro oraz Puecha wykazały w sposób przekonujący, że fragment 7Q4,1 (Henoch 103:3-4) wraz z 7Q8 (Henoch 103:7-8) oraz 7Q12 (Henoch 103:4) są częścią tego samego dokumentu. Badanie to zdecydowanie wyklucza identyfikację fragmentu 7Q4 jako fragmentów listów Nowego Testamentu[10][11].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. O’Callaghan: ¿Papiros Neotestamentarios en la Cueva 7 de Qumran?. T. 53. Biblica, 1972, s. 91-100. (hiszp.).
- ↑ J. O’Callaghan: Supplement To The Journal of Biblical Literature - 1 Tim 3,16; 4,1.3 en 7Q4?. T. 91 No. 2. Biblica, 1972, s. 1-14. (fr.).
- ↑ M. Baillet: Les Manuscrits de la Grotte 7 de Qumrân et le Nouveau Testament. T. 53. Biblica, 1972, s. 508-516. (fr.).
- ↑ P. Benoit: Note sur les Fragments Grecs de la Grotte 7 de Qumran. Revue Biblique, 1972, s. 321-324. (fr.).
- ↑ C.J. Hemer: New Testament Fragments At Qumran?. T. 23. Tyndale Bulletin, 1972, s. 125-128. (ang.).
- ↑ C.H. Roberts: On Some Presumed Papyrus Fragments Of The New Testament From Qumran. T. 23. Journal Of Theological Studies (New Series), 1972, s. 446, 447. (ang.).
- ↑ Kurt Aland, Neue Neutestamentliche Papyri III, „New Testament Studies”, 20 (4), 1974, s. 357-381, DOI: 10.1017/S0028688500012212 (niem.).
- ↑ É. Puech: Notes Sur Les Fragments Grecs Du Manuscript 7Q4 = 1 Hénoch 103 Et 105. T. 103. Revue Biblique, 1996, s. 592-600. (fr.).
- ↑ É. Puech: Des Fragments Grecs De La Grotte 7 Et Le Nouveau Testament? 7Q4 Et 7Q5, Et Le Papyrus Magdalen Grec 17 = P64. T. 102. Revue Biblique, 1995, s. 570-584. (fr.).
- ↑ E. A. Muro Jr.: The Greek Fragments Of Enoch From Qumran Cave 7. T. 70. Revue De Qumran, 1997, s. 307-312. (ang.).
- ↑ É. Puech: Sept Fragments de la Lettre d'Hénoch (1 Hén 100, 103 et 105) Dans La Grotte 7 de Qumrân. T. 70. Revue De Qumran, 1997, s. 313-323. (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Textual Reliability / Accuracy Of The New Testament. Islamic Awareness. [dostęp 2012-05-10]. (ang.).
- Gabriele Boccaccini: Enoch And Qumran Origins: New Light On A Forgotten Connection. Wm. B. Eerdmans Publishing, 2005, s. 229-231. (ang.).