7 Pułk Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Działania zbrojne | |
| wojna domowa w Rosji | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
7 Pułk Strzelców Polskich (7 psp) – oddział piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.
Pułk został sformowany jesienią 1917 roku w składzie 2 Dywizji Strzelców Polskich z I Korpusu. 14 grudnia 1917 roku pułk liczył 612 żołnierzy frontowych[1].
Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy pułku
- płk Dominik Dunin-Marcinkiewicz (VIII 1917 - II 1918)
- płk Bolesław Frej
| Kawalerowie Amarantowej Wstążki | ||
|---|---|---|
| Na mocy rozkazu dowódcy I Korpusu Polskiego z 19 marca 1918 udekorowani zostali za waleczność Amarantową Wstążką[2] [a]: | ||
| podkpt. Piechelski | podkpt. Stanisław Kobyliński* | podkpt. Stecorewicz |
| ppor. Kizyniec Benian | sierż. Stanisław Kaczmarek* | st. podof. Jan Mieleniewicz* |
| mł. podof. Antoni Wysocki* | mł. podof. Wacław Miecznikowski[b]* | sierż. Filip Matniejczyk* |
| st. podof. Jakub Piotrowski* | st. podof. Feliks Pawłowski* | st. podof. Jan Nowaczyk* |
| st. podof. Paweł Szkada* | strz. Józef Rosiak* | strz. Jan Pycko* |
Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Walecznych po raz pierwszy:
- mjr Stanisław Wszebor,
- kpt. Włodzimierz Borowski,
- kpt. Stanisław Kobyliński,
- ppor. Władysław Baliński,
- ppor. Józef Mieleszczuk[3],
- sierż. Stanisław Karczmarek,
- sierż. Filip Matniejczyk,
- plut. Jan Mieleniewicz,
- plut. Jan Nowaczyk,
- plut. Feliks Pawłowski,
- plut. Jakub Piotrowski,
- plut. Paweł Szkoda,
- kpr. Wacław Miecznikowski[4],
- kpr. Antoni Wysocki,
- szer. Józef Archimowicz,
- szer. Jan Pyćko,
- szer. Józef Rosiak,
- szer. Antoni Steckiewicz,
- szer. Stefan Tomaszewski,
- szer. Jan Trzcinka[5].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 173.
- ↑ Placówka 1934 ↓, nr 11-12,.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 marca 1938 roku, s. 8, sprostowano z „Józef Mieleniewski”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 marca 1938 roku, s. 8, sprostowano z „Wacław Mieczniowski”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 28 maja 1921 roku, s. 515.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
- Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. dostęp 23.10.2016
- Kawalerowie Wstęgi Amarantowej. „Placówka. Miesięcznik myśli i czynowi Dowborczyków poświęcony”. 11,12, 1934. Warszawa: Zakłady drukarskie F. Wyszyński i spółka.