7 Pułk Ułanów (powstanie listopadowe)
(Przekierowano z 7 Pułk Ułanów Królestwa Kongresowego)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód |
2 Pułk Jazdy Augustowskiej |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni |
mjr Mikołaj Korwin Kamieński |
| Działania zbrojne | |
| powstanie listopadowe | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
7 Pułk Ułanów – pułk jazdy polskiej okresu zaborów. Sformowany z ochotników w styczniu 1831 jako 2 Pułk Jazdy Augustowskiej[1]. W kwietniu 1831 w okolicach Łowicza przemianowany na 7 Pułk Ułanów. 1 lipca w skład pułku weszła Legia Litewsko-Wołyńska Konna[1].
Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy pułku[1]:
- płk Aleksander Oborski (od 8 stycznia 1831),
- mjr Jerzy Bułharyn,
- mjr Mikołaj Korwin Kamieński (od 19 sierpnia; 5 września awansowany na pułkownika).
Walki pułku[edytuj | edytuj kod]
Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego.
Bitwy i potyczki[1]:
- Ostrołęka (25 lutego 1831),
- Nur (16 i 22 maja),
- Łysobyki (19 czerwca),
- Drobin (9 lipca),
- Bodzianów (11 lipca),
- Raciąż (23 lipca).
Pułk otrzymał 1 Krzyż Kawalerski, 8 złotych i 6 srebrnych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
- Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie. Tom IV. Od 1815 do 1831 roku. Warszawa: 1966.
- Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie – Królestwo Polskie 1815–1830. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-48-3.
- Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
| Wojska |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bitwy |
|
