AFF

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

AFF (ang. Accelerated FreeFall - przyspieszona nauka swobodnego spadania) – metoda szkolenia spadochronowego mająca na celu stosunkowo szybkie przygotowanie ucznia-skoczka[1] do wykonywania samodzielnych skoków z opóźnionym otwarciem spadochronu.

Skok AFF - poziom pierwszy (czerwiec 2012)

Część teoretyczna[edytuj | edytuj kod]

Szkolenie teoretyczne zaczyna się przed pierwszym skokiem i trwa przez cały kurs. Przed pierwszym skokiem student uczy się m.in. postępowania w przypadku sytuacji awaryjnych oraz działania sprzętu. Po każdym skoku uczeń-skoczek dostaje informację o swoich błędach, które omawiane są na podstawie filmu ze skoku, nagranego przez instruktora.

Część praktyczna[edytuj | edytuj kod]

Część praktyczną stanowią ćwiczenia na uprzęży, podczas których uczeń-skoczek uczy się wyczepiania spadochronu głównego i otwierania zapasowego oraz skoki. Skoki w systemie AFF muszą być wykonywane co najmniej z 3000 m, ale zwykle jest to 4000 m. Sprzęt, na którym skacze uczeń-skoczek wyposażony jest w AAD oraz RSL. Uczeń-skoczek i instruktor[2] posiadają również radiotelefon, przez które uczeń po otwarciu spadochronu dostaje wskazówki ułatwiające prawidłowe wylądowanie w wyznaczonym miejscu. Podczas skoków student musi zaliczyć 5 zadań/skoków[3], których liczba często pokrywa się z ilością skoków potrzebnych do opanowania przez skoczka wszystkich umiejętności. W trakcie pierwszego poziomu student skacze z dwoma instruktorami, a następnie z jednym. Aby zakończyć szkolenie, student musi opanować umiejętność otwierania spadochronu, utrzymywania stabilnej sylwetki, przemieszczania się do przodu, powracania do płaskiej pozycji po zdestabilizowaniu sylwetki oraz wykonywania obrotów. Musi również opanować umiejętność samodzielnego zbudowania rundy do lądowania i samego lądowania.

Po ukończeniu kursu skoczek może wykonywać samodzielne skoki, ale do uzyskania świadectwa kwalifikacji[4] lub dokumentu potwierdzającego uznanie licencji zagranicznej ma status ucznia-skoczka i za jego bezpieczeństwo odpowiada instruktor, który go nadzoruje w danym skoku.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uczeń-skoczek – osoba wykonująca skoki spadochronowe w ramach szkolenia lotniczego, do czasu uzyskania świadectwa kwalifikacji skoczka spadochronowego lub wpisywanych do niego uprawnień, inną niż pasażer. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 marca 2013 roku załącznik nr 4 rozdział 2 punkt 2.1 podpunkt 13. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1497)
  2. Instruktor spadochronowy – osoba posiadająca ważne świadectwo kwalifikacji skoczka spadochronowego (PJ) z ważnym uprawnieniem instruktorskim lub ważną licencję skoczka spadochronowego zawodowego (CDL(P) z ważnym uprawnieniem instruktorskim. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 marca 2013 roku załącznik nr 4 rozdział 2 punkt 2.1 podpunkt 2. (Dz.U. z 2023 r. poz. 167)
  3. URZĄD LOTNICTWA CYWILNEGO, PROGRAM SZKOLENIA DO UZYSKANIA ŚWIADECTWA KWALIFIKACJI SKOCZKA SPADOCHRONOWEGO (PJ) Z UPRAWNIENIEM KLASY WYSZKOLENIA B. SZKOLENIE METODĄ AFF.
  4. Świadectwo kwalifikacji skoczka spadochronowego (PJ) upoważnia do samodzielnego wykonywania skoków w zakresie wynikającym z uprawnień wpisanych do tego świadectwa. Do świadectwa kwalifikacji skoczka spadochronowego (PJ) jest wpisywane uprawnienie klasy wyszkolenia B – PJ(B). Posiadacz świadectwa kwalifikacji skoczka spadochronowego (PJ) z klasą wyszkolenia B jest uprawniony do wykonywania skoków bez nadzoru instruktora oraz do samodzielnego układania czaszy głównej. Rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji. Załącznik nr 7 - Szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki dla świadectwa kwalifikacji skoczka spadochronowego (PJ) (Dz.U. z 2023 r. poz. 167)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]