Nash Metropolitan
.jpg) Nash Metropolitan z 1955 | |
| Inne nazwy |
Austin Metropolitan |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
Październik 1953 |
| Okres produkcji |
1953–1961 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia | |
| Silniki |
R4 1,2 l, 43 KM |
| Skrzynia biegów |
3-biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
3800 mm |
| Szerokość |
1560 mm |
| Wysokość |
1380 mm |
| Rozstaw osi |
2200 mm |
| Masa własna |
810 kg |
| Zbiornik paliwa |
40 l[1] |
| Liczba miejsc |
2+2 |
Nash Metropolitan – samochód osobowy klasy miejskiej sprzedawany przez amerykańskie zakłady Nash Motors, a następnie koncern American Motors w latach 1953–1961. Produkowany był w ramach współpracy amerykańsko-brytyjskiej przez zakłady Austin w Wielkiej Brytanii.
Historia i opis modelu[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
Samochód stanowił pierwszą próbę wprowadzenia na rynek USA przez amerykańskiego producenta małego samochodu miejskiego, korzystając z doświadczeń i pomocy europejskich firm. Został skonstruowany przez Nash Motors, przy czym nadwozie zostało zaprojektowane w studiu Pininfarina[2]. Wytwarzany był w angielskim Birmingham przez BMC (Austin) dla Nash Motors, który w toku 1954 roku wszedł w skład koncernu American Motors (AMC). Również małolitrażowy jak na warunki amerykańskie silnik był brytyjski[2]. Wprowadzony został na rynek amerykański w marcu 1954 roku i sprzedawany był do 1962 roku, z niewielkimi zmianami[3]. Sprzedawany był pod marką Nash, a od 1955 roku także jako Hudson, następnie we wspólnej sieci dealerskiej AMC/Rambler, lecz pod samodzielną nazwą modelu Metropolitan[3]. Stanowił jeden z pierwszych przykładów „pojmanego importu” (ang. captive import) – sprzedaży samochodów zagranicznych pod amerykańskimi markami[3]. Ograniczona liczba była także sprzedawana przez producenta pod marką Austin.
Dostępny jako 2-drzwiowe hardtop coupé i 2-drzwiowy kabriolet. Samochód miał siedzenia w układzie 2+2 – na ławeczce z tyłu mieściło się dwoje dzieci, przy tym na przedniej kanapie szerokości 126 cm mogły siedzieć w ciasnocie trzy osoby[2]. Stylistyka samochodu była typowa dla modeli Nash, łącznie z częściowo zakrytymi kołami, nieco ograniczającymi promień skrętu[2]. Nadwozie było samonośne[4]. Bagażnik był dostępny od wewnątrz, za odchylanym oparciem siedzenia[2]. Dopiero od 1960 roku bagażnik był otwierany od zewnątrz, także wtedy dodano uchylane szybki wentylacyjne na oknach przednich[4]. Z uwagi na brak zewnętrznego dostępu do bagażnika, samochód miał zapasowe koło w stylu Continental na zewnątrz[5]. Do napędu używano silników R4 OHV o pojemności 1,2 litra, a później 1,5 litra. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 3-biegową manualną skrzynię biegów. Silnik stanowił zmodyfikowaną brytyjską jednostkę Austin A40[2], później zastąpioną przez A55[4].
W pierwszym roku produkcji cena bazowa wynosiła 1445 dolarów za coupe i 1469 dolarów za kabriolet[3]. Był jednym z najtańszych samochodów na rynku amerykańskim[a]. W samym 1954 roku sprowadzono ich do USA 11 tysięcy egzemplarzy[3]. W 1960 roku kosztował 1672 dolary[4]. W opinii użytkowników był ceniony za znacznie lepszą ekonomię jazdy od typowych amerykańskich samochodów, zwrotność i łatwość w parkowaniu, a przy tym zapewniał dużo miejsca z przodu nawet dla wyższych osób[1]
Dane techniczne (1.2)[edytuj | edytuj kod]
- R4 1,2 l (1199 cm³, 73,17 in³), 2 zawory na cylinder, OHV[2]
- Układ zasilania: gaźnik
- Średnica cylindra × skok tłoka: 65,50 mm × 89,00 mm
- Stopień sprężania: 7,2:1
- Moc maksymalna: 43 KM (31 kW, 42 BHP) przy 4500 obr./min[2]
- Instalacja elektryczna: 12 V[5]
- Przekładnia główna: 4,625:1[2]
- Rozmiar opon: 5,2 × 13[1]
- Zużycie paliwa (średnie testowe): 9,8 l/100 km (galon / 24,02 mile)[6]
- Prędkość maksymalna: ok. 119 km/h[5]
- Przyspieszenie 0-97 km/h (60 mph): 22,2 s (testowe)[5]
- Czas przejazdu ¼ mili: 24,1 s[5]
- Średnica zawracania: 12,2 m[1]
Dane techniczne (1.5)[edytuj | edytuj kod]
- R4 1,5 l (1489 cm³), 2 zawory na cylinder, OHV
- Układ zasilania: gaźnik
- Średnica cylindra × skok tłoka: 73,00 mm × 88,90 mm
- Stopień sprężania: 8,3:1
- Moc maksymalna: 52 KM (38 kW) przy 4250 obr./min
- Maksymalny moment obrotowy: 110 N•m przy 2000 obr./min
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dla porównania, Volkswagen Beetle w 1957 roku kosztował 1495 dolarów (Parade of ′57 cars. „Popular Mechanics Magazine”. 101 (2), s. 177, luty 1957.)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Floyd Clymer. Metropolitan is a good thing in a small package, say owners. „Popular Mechanics Magazine”. 102 (5), s. 119-122, 244, listopad 1954. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Arthur Railton. America's Smallest Car – the Metropolitan. „Popular Mechanics Magazine”. 101 (4), s. 88-90, 260-262, kwiecień 1954. (ang.).
- ↑ a b c d e J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008, s. 10, 594-596. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).
- ↑ a b c d Foreign cars – 1960. „Popular Mechanics”. 113 (1), s. 163, styczeń 1960. (ang.).
- ↑ a b c d e Floyd Clymer. Clymer road tests the Metropolitan. „Popular Mechanics Magazine”. 102 (5), s. 119-122, 248-250, listopad 1954. (ang.).
- ↑ Do small cars make cents?. „Popular Mechanics Magazine”. 107 (2), s. 302-304, luty 1957. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 1952 Metropolitan 1200 technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2011-03-16]. (ang.).
- 1955 Metropolitan 1500 Hardtop technical specifications. [w:] carfolio.com [on-line]. [dostęp 2011-03-16]. (ang.).
- Nash Metropolitan: the first American subcompact. [w:] allpar.com [on-line]. [dostęp 2011-03-16]. (ang.).