APILAS

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Granatnik APILAS
Ilustracja
Państwo

 Francja

Producent

Nexter

Rodzaj

granatnik przeciwpancerny

Dane techniczne
Kaliber

112 mm[1]

Wymiary
Długość

1290 mm (załadowany)[2]

Masa
broni

9 kg (załadowany)[2]

Inne
Prędkość pocz. pocisku

293 m/s[2]

Zasięg maks.

300 m (do celów ruchomych)
500 m (do celów nieruchomych)

Zasięg skuteczny

ok. 300 m[2]

Przebijalność pancerza

720 mm

Armor-Piercing Infantry Light Arm System (APILAS) – francuski granatnik przeciwpancerny produkowany przez firmę Nexter.

Historia konstrukcji[edytuj | edytuj kod]

W 1978 roku w zakładach Manurhin rozpoczęto prace nad granatnikiem przeciwpancernym. Według założeń pocisk miał mieć głowicę kumulacyjną o przebijalności zbliżonej do zastosowanej w ppk MILAN. W praktyce oznaczało to, że nowy granatnik powinien być w stanie przebić pancerz czołowy dowolnego czołgu podstawowego. W 1981 roku podczas testów seryjnych egzemplarzy uzyskano przebijalność ponad 700 mm RHA. Ostatecznie powstał granatnik o rakietowym układzie miotającym.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Pocisk rakietowy o kalibrze 112 mm został umieszczony w jednorazowej wyrzutni wykonanej z kompozytu składającego się z poliamidu i włókien szklanych. Oba końce wyrzutni są chronione przez zdejmowane przed strzałem pokrywy z polistyrenu. Wylot wyrzutni jest dodatkowo chroniony przez membranę rozrywaną w chwili strzału. Broń wyposażona jest w celownik optyczny o czterokrotnym powiększeniu. Celownik może być zamocowany po prawej lub lewej stronie wyrzutni, a chwyty są ustawione pod kątem 120° dzięki czemu broń może być używana równie łatwo przez osoby prawo i leworęczne. Na broni można zainstalować dodatkowo celownik noktowizyjny. Wyrzutnia jest wyposażona w elektryczny mechanizm odpalający zasilany dwiema bateriami litowymi.

Pocisk rakietowy ma kaliber 112 mm. Jego korpus i dysza są wykonane z włókna poliamidowego. Wnętrze dyszy jest dodatkowo wzmocnione wkładką z aluminium. W przedniej części pocisku znajduje się wyposażona w miedzianą wkładkę głowica kumulacyjna kalibru 108 mm. Od przodu jest ona osłaniana przez wydłużony czepiec balistyczny. Zapalnik piezoelektrzyczny, uzbrajający się w odległości 25 m od strzelającego, zapewnia odpalenie głowicy przy kątach uderzenia do 80°. Pocisk jest stabilizowany przy pomocy brzechw i powolnego ruchu obrotowego.

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

  • Kaliber: 112 mm
  • Masa: 9 kg
  • Masa pocisku: 4,3 kg
  • Długość: 1260 mm
  • Prędkość początkowa pocisku: 293 m/s
  • Donośność:
    • do celów ruchomych: 300 m
    • do celów nieruchomych: 500 m
  • Przebijalność: 720 mm

Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]

APILAS został przyjęty do uzbrojenia między innymi przez armie Francji, Finlandii, Włoch i Jordanii i był używany bojowo podczas I wojny w Zatoce Perskiej. Wystrzelono podczas niej około 2000 pocisków tego typu, potwierdzając ich wysoką skuteczność.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marcin Gawęda, Broń przeciwpancerna w Syrii. „Pociski z USA, Rosji, Europy, Chin, Iranu…” [online], defence24.pl, 26 grudnia 2016 [dostęp 2023-02-19].
  2. a b c d Igor Witkowski: Broń przeciwpancerna. Warszawa: Lampart, 1996, s. 58. ISBN 83-86776-25-0.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]