Abdullah Öcalan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Abdullah Ocalan)
Abdullah Öcalan
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1948
Halfeti

Lider Partii Pracujących Kurdystanu (PKK)
Okres

od 1978
do teoretycznie nadal

Przynależność polityczna

Partia Pracujących Kurdystanu

Abdullah Öcalan, ps. „Apo” (ur. 4 kwietnia 1948 w Halfeti) – lider Partii Pracujących Kurdystanu (PKK).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Halfeti w 1948 roku. Pochodził z ubogiej rodziny kurdyjskiej[1]. W młodości planował wstąpienie do tureckiej armii, jego podanie zostało jednak odrzucone[1]. Następnie studiował politologię na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu w Ankarze. Na studiach zafascynowały go doktryny marksizmu-leninizmu i maoizmu[2][1]. Zasilił szeregi Rewolucyjnego Stowarzyszenia Studentów Ankary i Młodzieży Rewolucyjnej[1]. Na krótko aresztowany za rozprowadzanie ulotek. Po wypuszczeniu na wolność opuścił uczelnię[1] i udał się do kurdyjskiego Diyarbakır. W 1974 roku założył partyzancką organizację Kurdystan Rewolucyjny[1]. Przyjął pseudonim „Apo”, czyli wujek[1]. 27 listopada 1978 roku znalazł się w gronie założycieli Partii Pracujących Kurdystanu (PKK)[1]. Po 1980 roku zamieszkał w Damaszku[3].

W 1998 roku rząd Syrii pod naciskami Turcji i Stanów Zjednoczonych wydalił go z kraju[4]. Polityk, poszukując azylu, udał się do Europy. 16 stycznia 1999 roku w Rzymie został na krótko aresztowany przez włoskie służby[4]. Nie został wydany Turcji. W poszukiwaniu azylu odwiedził Grecję, Holandię i Rosję[4]. W lutym tego samego roku trafił do Kenii[4]. Tam 16 lutego został ujęty przez turecki oddział specjalny[4]. Aresztowanie przywódcy wywołało falę protestów pośród Kurdów na całym świecie[5]. Zwolennicy Öcalana oskarżyli Stany Zjednoczone i Izrael o udział w jego schwytaniu[5]. Turecki sąd skazał go na karę śmierci[5]. W 2002 roku wyrok zmieniono na karę dożywotniego pozbawienia wolności[5].

Obecnie (2019) odbywa karę w więzieniu na wyspie İmralı na morzu Marmara[5]. Podczas pobytu w więzieniu złagodził rewolucyjną retorykę[5]. Zza krat wielokrotnie wzywał do zawieszenia broni i zatrzymania przemocy[2]. Opracował również specyficzną ideologię znaną jako demokratyczny konfederalizm. Ideologia ta oficjalnie uznana została za doktrynę PKK[6][7].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Jego siostrzenicą jest Dilek Öcalan, turecka parlamentarzystka, członkini Ludowej Partii Demokratycznej[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Terroryzm s. 54-55.
  2. a b Magdalena Szkudlarek: Programowa niechęć do państwa jako kwintesencja zjawiska identyfikacji narodowej wśród Kurdów tureckich – analiza głównych przejawów nacjonalizmu kurdyjskiego w Turcji. refleksje.edu.pl. [dostęp 2017-09-18]. (pol.).
  3. Terroryzm s. 55.
  4. a b c d e Terroryzm s. 57.
  5. a b c d e f Terroryzm s. 58.
  6. Democratic Confederalism. freeocalan.org. [dostęp 2017-09-22]. (ang.).
  7. Rafael Taylor: The new PKK: unleashing a social revolution in Kurdistan. ROAR Magazine. [dostęp 2017-09-23]. (ang.).
  8. HDP MP Dilek Öcalan Sentenced to 2 Years, 6 Months in Prison [online], bianet.org, 2018 [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wilhelm Dietl, Rolf Tophoven, Kai Hirschmann: Terroryzm. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012. ISBN 978-83-01-16019-7.