Abel Balbo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Abel Balbo
Abel Eduardo Balbo
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1966
Villa Constitución

Wzrost

180 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1987–1988 Newell’s 23 (9)
1988–1989 River Plate 38 (12)
1989–1993 Udinese 134 (65)
1993–1998 AS Roma 146 (78)
1998–1999 Parma 25 (4)
1999–2000 ACF Fiorentina 19 (3)
2000–2002 AS Roma 3 (0)
2002 Boca Juniors 4 (0)
W sumie: 392 (171)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1989–1998  Argentyna 37 (10)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2009 Treviso
2010–2011 Arezzo
2012 Arezzo
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Świata
srebro Włochy 1990
Copa América
brąz Brazylia 1989
Strona internetowa

Abel Eduardo Balbo (ur. 1 czerwca 1966 w Villa Constitución) – argentyński piłkarz występujący na pozycji napastnika oraz trener.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Piłkarz jest wychowankiem Newell’s Old Boys, gdzie spędził jeden sezon, po którym został zakupiony przez stołeczne River Plate.

Latem 1989 zawodnik przeniósł się na Stary Kontynent, dołączając do drużyny Udinese. Premierowy sezon był udany dla zawodnika, w 29 spotkaniach zdobył 11 goli. Jako kolektyw Udiniese spisywało się znacznie gorzej, spadając do Serie B. Na drugim poziomie rozgrywkowych, Balbo poprawił swój wynik bramkowych z poprzednich rozgrywek, kończąc sezon jako król strzelców ligi z dorobkiem 23 bramek. W sezonie 1992/1993 Argentyńczyk razem z Roberto Baggio został wicekrólem strzelców Serie A (21 goli), sukces ten wypromował zawodnika, który latem 1993 roku dołączył do AS Romy. W klubie z Wiecznego Miasta spędził pięć sezonów. Równa formy zawodnika, nie przełożyła się na trofea, ale z czasem i to uległo zmianie.

Latem 1998 Argentyńczyk został zakupiony przez Parmę, gdzie w swoim pierwszym i jedynym sezonie zdobył dublet – Puchar Włoch i Puchar UEFA. Po sezonie piłkarz kolejny raz zmienił pracodawcę, zostając na rok piłkarzem Fiorentiny.

W 2000 roku wrócił do Romy, gdzie pełnił rolę zmiennika dla Marco Delveccio, Vincezno Montelli i Gabriela Batistuty. W barwach Giallorossi zdobył swoje pierwsze Scudetto w 2001 roku. Karierę piłkarską zakończył rok później jako piłkarz Boca Juniors.

Po zakończeniu kariery, bez sukcesów prowadził Treviso i Arezzo.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Albicelestes zadebiutował w spotkaniu Copa America 1989 przeciwko Urugwajowi (0:2).

Balbo był częścią drużyny narodowej na trzech Mundialach (1990, 1994, 1998) oraz na dwóch Copa America (1989, 1995).

Łącznie dla reprezentacji Argentyny rozegrał 37 spotkań i strzelił 11 goli.

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Klub Sezon Liga Puchar Międzynarodowe Razem
Liga Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole Mecze Gole
Newell’s 1986–87 Primera División 0 0 0 0
1987–88 23 9 23 9
Razem 23 9 23 9
River Plate 1988–89 Primera División 38 12 38 12
Udinese 1989–90 Serie A 28 11 1 0 29 11
1990–91 Serie B 37 23 3 2 40 25
1991–92 37 11 4 1 41 12
1992–93 Serie A 32 21 1 0 34 22
Razem 134 66 9 3 144 70
Roma 1993–94 Serie A 30 12 2 1 32 13
1994–95 32 22 4 0 36 22
1995–96 26 13 1 0 7 4 34 17
1996–97 30 17 4 2 34 19
1997–98 28 14 3 2 31 16
Razem 146 78 10 3 11 6 167 87
Parma 1998–99 Serie A 25 4 8 4 11 4 44 12
Fiorentina 1999–2000 Serie A 19 3 2 0 10 4 31 7
Roma 2000–01 Serie A 2 0 2 0 3 0 7 0
2001–02 1 0 4 0 2 0 0
Razem 3 0 6 0 5 0 15 0
Boca Juniors 2002–03 Primera División 4 0 4 0
Łącznie 392 172 35 10 37 14 466 197

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Argentyna
Rok Mecze Gole
1989 5 0
1990 5 1
1991
1992
1993 3 2
1994 9 3
1995 9 4
1996 4 1
1997
1998 2 0
Razem 37 11

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Klubowe[edytuj | edytuj kod]

Newell’s Old Boys[edytuj | edytuj kod]

Parma[edytuj | edytuj kod]

Roma[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]

Argentyna

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

  • Najlepszy strzelec Serie B: 1990–91 (22 gole)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]