Achalazja przełyku
| achalasia | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Achalazja przełyku (kurcz wpustu, łac. cardiospasmus) – choroba, u której podłoża leży podwyższone spoczynkowe ciśnienie i upośledzony rozkurcz dolnego zwieracza przełyku oraz brak perystaltyki pozostałych odcinków przełyku.
Epidemiologia[edytuj | edytuj kod]
Achalazja występuje głównie w wieku 30–60 lat. Zapadalność szacowana jest na około 1/100000/rok. Achalazja stanowi ponad 70% wszystkich pierwotnych zaburzeń motoryki przełyku.
Etiopatogeneza[edytuj | edytuj kod]
Achalazja spowodowana jest brakiem komórek splotu Auerbacha w dolnej części przełyku, skutkiem czego dolny zwieracz nie ulega rozkurczeniu podczas przechodzenia pokarmu. Powoduje to utrudnienie połykania pokarmów początkowo stałych, a następnie także płynnych. Nad przewężeniem przełyk poszerza się na skutek gromadzenia się treści pokarmowej, która często ulega zwracaniu. Stan chorego jest dobry, odżywienie paradoksalnie prawidłowe, co umożliwia różnicowanie z rakiem przełyku, który w momencie dużego zaawansowania dającego objawy dysfagii, objawia się już również chudnięciem i wyniszczeniem pacjenta.
W patogenezie achalazji bierze się także pod uwagę udział czynników autoimmunologicznych, infekcyjnych (głównie wirusy neurotropowe), środowiskowych oraz genetycznych. Pewną rolę może też odgrywać zmniejszenie wydzielania VIP, który uczestniczy w relaksacji mięśni gładkich.
Objawy kliniczne i przebieg[edytuj | edytuj kod]
- dysfagia
- zarzucanie treści pokarmowej do jamy ustnej
- ból w klatce piersiowej
- zgaga
- kaszel
- krztuszenie się
- poszerzony przełyk o gładkich ścianach w badaniu kontrastowym
W wyniku zarzucania treści pokarmowej do dróg oddechowych może dojść do rozwoju zachłystowego zapalenia płuc.
Powikłania[edytuj | edytuj kod]
- zachłystowe zapalenie płuc
- zapalenie błony śluzowej przełyku
- ropień płuca
- uchyłek dalszej części przełyku
- krwawienie
- rak przełyku – ryzyko po kilkudziesięciu latach zwiększa się o około 1–3%
Rozpoznanie[edytuj | edytuj kod]
Rozpoznanie stawia się na podstawie zdjęcia rentgenowskiego przełyku (po podaniu środka kontrastowego) oraz badania endoskopowego. W celu potwierdzenia rozpoznania wykonuje się również manometrię przełyku.
Radiologiczna klasyfikacja zaawansowania achalazji:
- I° – bez zmian w obrazie radiologicznym
- II° – szerokość przełyku < 4 cm
- III° – szerokość przełyku 4–6 cm
- IV° – przełyk poszerzony na całej długości o sigmoidalnym kształcie; oś długa przełyku ulega załamaniu.
Wykładniki achalazji w badaniu manometrycznym przełyku:
- brak perystaltyki przełyku
- zwiększenie ciśnienia spoczynkowego dolnego zwieracza przełyku > 45 mm Hg
- upośledzenie rozkurczu dolnego zwieracza przełyku
Różnicowanie[edytuj | edytuj kod]
- rak przełyku
- inne przyczyny dysfagii
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
- dieta rozdrobniona lub papkowata
- unikanie czynników stresogennych
- spanie w pozycji półsiedzącej – zapobieganie zachłyśnięciu
- nifedypina[2]
- diazotan izosorbidu[2]
- leczenie endoskopowe:
- mechaniczne poszerzanie przełyku[3][4]
- wstrzyknięcie toksyny botulinowej[3][4]
- miotomia endoskopowa
- leczenie operacyjne – operacja Hellera, wykonywana również laparoskopowo – wycięcie podłużnego pasma warstwy mięśniowej okrężnej w okolicy wpustu, powodujące jego poszerzenie[3][5][6]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ F. Farrokhi, M.F. Vaezi. Idiopathic (primary) achalasia. „Orphanet J Rare Dis”. 2, s. 38, 2007. DOI: 10.1186/1750-1172-2-38. PMID: 17894899. PMCID: PMC2040141.
- ↑ a b M. Bortolotti i inni, Isosorbide dinitrate or nifedipine: which is preferable in the medical therapy of achalasia?, „Ital J Gastroenterol”, 26 (8), s. 379–382, PMID: 7703511.
- ↑ a b c L. Wang, Y.M. Li, L. Li. Meta-analysis of randomized and controlled treatment trials for achalasia. „Dig Dis Sci”. 54 (11), s. 2303–2311, Nov 2009. DOI: 10.1007/s10620-008-0637-8. PMID: 19107596.
- ↑ a b J.E. Leyden, A.C. Moss, P. MacMathuna. Endoscopic pneumatic dilation versus botulinum toxin injection in the management of primary achalasia. „Cochrane Database Syst Rev”, s. CD005046, 2006. DOI: 10.1002/14651858.CD005046.pub2. PMID: 17054234.
- ↑ A. Kilic i inni, Long-term outcomes of laparoscopic Heller myotomy for achalasia., „Surgery”, 146 (4), 2009, 826–831; discussion 831–833, DOI: 10.1016/j.surg.2009.06.049, PMID: 19789044.
- ↑ A.J. Eckardt, V.F. Eckardt. Current clinical approach to achalasia. „World J Gastroenterol”. 15 (32), s. 3969–3975, Aug 2009. PMID: 19705490. PMCID: PMC2731945.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- F. Farrokhi, M.F. Vaezi. Idiopathic (primary) achalasia. „Orphanet J Rare Dis”. 2, s. 38, 2007. DOI: 10.1186/1750-1172-2-38. PMID: 17894899. PMCID: PMC2040141.
- Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Andrzej Szczeklik (red.). Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-031-0.
