Actio quod iussu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Actio quod iussu – w prawie rzymskim powództwo służące przeciwko zwierzchnikowi familijnemu ze zobowiązań podległej mu osoby (niewolnika bądź osoby alieni iuris), powstałych w oparciu o udzielone upoważnienie (na polecenie zwierzchnika).

Charakterystyka powództwa[edytuj | edytuj kod]

Skarga ta należała do tzw. powództw o charakterze dodatkowym (actiones adiecticiae qualitatis). Za zobowiązania zaciągnięte przez osobę podległą na polecenie zwierzchnika familijnego, pater familias odpowiadał w pełnej wysokości[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gaius Institutiones IV,70: Zatem po pierwsze, jeżeli na polecenie ojca albo właściciela dokonano czynności, pretor przewidział powództwo przeciwko ojcu albo właścicielowi co do całości, i prawidłowo, ten bowiem, kto w taki sposób czynności dokonuje, postępuje bardziej w zaufaniu do ojca albo właściciela niż do syna lub niewolnika.
    Gaius Institutiones IV,70: In primis itaque, si iussu patris dominive negotium gestum erit, in solidum praetor actionem in patrem dominumve comparavit, et recte, quia, qui ita negotium gerit, magis patris dominive quam filii servive fidem sequitur.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]