Adam Bogoria-Zakrzewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Kazimierz Zakrzewski
Ilustracja
Płk Adam Zakrzewski jako dowódca 1 Pułku Strzelców Konnych (1932)
pułkownik kawalerii pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1892
Mokręszczyzna

Data i miejsce śmierci

14 października 1958
Sopot

Przebieg służby
Lata służby

1914–1947

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

1 Pułk Strzelców Konnych
Pomorska Brygada Kawalerii
7 Brygada Kadrowa Strzelców
Brygada Szkolna

Stanowiska

dowódca pułku kawalerii
zastępca dowódcy brygady kawalerii
dowódca brygady kawalerii
dowódca brygady piechoty
zastępca dowódcy brygady

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Oficer Orderu Orła Białego z mieczami (Serbia) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Multimedia w Wikimedia Commons

Adam Kazimierz Zakrzewski h. Bogoria (ur. 25 lutego 1892 w Mokręszczyźnie k. Żytomierza, zm. 14 października 1958 w Sopocie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 lutego 1892 roku w Mokręszczyźnie, pow. żytomierskim, jako syn Ottona i Anastazji z d. Stefańskiej[1][2]. W 1914 roku został powołany do armii rosyjskiej[3]. Od 1917 roku służył w 3 pułku ułanów w składzie I Korpusu Polskiego w Rosji[3]. Od 1920 roku zastępca dowódcy 14 pułku Ułanów Jazłowieckich, W dniach 29 lipca – 2 sierpnia 1920 roku w Kaliszu, pełniąc obowiązki dowódcy zorganizował 203 Ochotniczy pułk ułanów. Do 9 września 1920 roku był zastępcą dowódcy pułku, mjr. Zygmunta Podhorskiego, a następnie objął dowództwo 203 puł i sprawował je do marca 1921 roku[3].

Po zakończeniu wojny z bolszewikami został skierowany na kurs do Grudziądza. Później dowodził II dywizjonem 19 pułku Ułanów Wołyńskich w Ostrogu[4]. Od maja 1924 roku pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 3 pułk strzelców konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego w Wołkowysku[5][3], a od marca 1926 roku pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 3 pułku Ułanów Śląskich w Tarnowskich Górach[6][3]. Do wiosny 1929 roku był zastępcą dowódcy 10 pułku strzelców konnych w Łańcucie[7][3].

Manewry 1psk 1933. Wjazd do Kozienic – na czele płk Adam Zakrzewski

W okresie od 11 kwietnia 1929[3] do 12 czerwca 1937 roku dowodził 1 pułkiem strzelców konnych w Garwolinie[8]. Do sierpnia 1939 roku pełnił służbę na stanowisku zastępcy dowódcy Pomorskiej Brygady Kawalerii. Z chwilą objęcia przez gen. bryg. Stanisława Grzmot-Skotnickiego dowództwa Grupy Osłonowej „Czersk” został dowódcą Pomorskiej Brygady Kawalerii. W październiku 1939 roku przedostał się na Węgry, tam pod przykrywką pracownika konsulatu nadzorował ewakuację wojskową. W okresie od 24 listopada 1940 roku do 1 grudnia 1941 roku dowodził 7 Brygadą Kadrową Strzelców. Następnie pełnił służbę na stanowisku I zastępcy dowódcy Brygady Szkolnej. Równocześnie od czerwca 1942 roku do stycznia 1943 roku sprawował funkcję komendanta Obozu Rozdzielczego w Auchtertool. W marcu 1946 roku powrócił do kraju.

Walki Grupy Operacyjnej „Czersk” w kampanii wrześniowej opisał w wydanej w roku 1958 książce „Wspomnienia – wrzesień 1939”[9].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • major – zweryfikowany 3 maja 1922 roku ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 101. lokatą w korpusie oficerów jazdy
  • podpułkownik – 12 kwietnia 1927 roku ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów kawalerii
  • pułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku w korpusie oficerów kawalerii

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-01-19].
  3. ↑ a b c d e f g Kolekcja VM ↓, s. 4.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1923 s. 637, 677.
  5. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 42 z 29.04.1924 r. Rocznik oficerski 1924 s. 587, 600.
  6. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 13 z 11.03.1926 r.
  7. ↑ Rocznik oficerski 1928 s. 326, 338.
  8. ↑ Rocznik oficerski 1932 s. 140, 655.
  9. ↑ Zakrzewski 1958 ↓, s. 107-257.
  10. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3370 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 39, poz. 1822)
  11. ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  12. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  13. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1921 nr 48, s. 1746

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zakrzewski Adam. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.42-3308 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-03-02].
  • Adam Zakrzewski: Wspomnienia – wrzesień 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1958.
  • Ryszard Juszkiewicz, Andrzej Urbaniak, Dowódcy Polskiego Września, Ciechanów 1989.
  • Rocznik Oficerów Kawalerii 1930, Główna Drukarnia Wojskowa, Warszawa 1930.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adam_Bogoria-Zakrzewski&oldid=73075220”