Adam Sierakowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Sierakowski
Ilustracja
Herb
Sierakowski Hrabia
Hrabia
Rodzina

Sierakowscy

Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1846
Waplewo

Data i miejsce śmierci

12 marca 1912
Waplewo

Ojciec

Alfons Sierakowski

Matka

Maria Anna Sołtan

Żona

Maria Potocka

Dzieci

Stanisław
Jan
Wanda

Odznaczenia
IV Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy)

Adam Sierakowski (ur. 21 lutego 1846 w Waplewie, zm. 12 marca 1912 tamże) – hrabia[1], ziemianin, polityk i działacz społeczny.

Syn Alfonsa. W 1863 roku ukończył gimnazjum w Poznaniu, a następnie podjął studia prawnicze w Berlinie. Na podstawie rozprawy dotyczącej prawa spadkowego szlachty polskiej w Prusach uzyskał stopień doktor nauk prawniczych. Był członkiem Towarzystwa Antropologicznego i Geograficznego w Berlinie. W 1875 współzałożył Towarzystwo Naukowe w Toruniu, pełniąc w nim w latach 1878-1884 funkcję kierownika Wydziału Historyczno-Archeologicznego, a w latach 1886-1897 wiceprezesa. Członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie[2].

Prowadził badania historyczne oraz archeologiczne, ich wyniki publikował w Bibliotece Warszawskiej, Kronice Rodzinnej i Czasie. Stworzył z majątku rodzinnego w Waplewie centrum polskiego życia kulturalnego i społecznego na Pomorzu. Jego gośćmi byli m.in.: Jan Matejko i Stanisław Tarnowski.

Szambelan pruski od 1892. Odznaczony pruskim Orderem Orła Czerwonego IV klasy w 1894[1].

W 1876 roku ożenił się z Marią, córką Adama Potockiego. Mieli troje dzieci: synów Jana i Stanisława oraz córkę Wandę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 843.
  2. Fryderyk Papée, Towarzystwo historyczne 1886-1900, w: Kwartalnik Historyczny, rocznik LI, zeszyt 1-2, Lwów 1937, s. 7.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]