Adapter (wzorzec projektowy)
Adapter (także: opakowanie, ang. wrapper) – strukturalny wzorzec projektowy, którego celem jest umożliwienie współpracy dwóm klasom o niekompatybilnych interfejsach. Adapter przekształca interfejs jednej z klas na interfejs drugiej klasy[1]. Innym zadaniem omawianego wzorca jest opakowanie istniejącego interfejsu w nowy[2].
Problem[edytuj | edytuj kod]
Wzorzec adaptera stosowany jest najczęściej w przypadku, gdy wykorzystanie istniejącej klasy jest niemożliwe ze względu na jej niekompatybilny interfejs. Drugim powodem użycia może być chęć stworzenia klasy, która będzie współpracowała z klasami o nieokreślonych interfejsach[3].
Struktura[edytuj | edytuj kod]
Istnieją dwa warianty wzorca Adapter:
- klasowy,
- obiektowy.
Różnią się one nieznacznie budową oraz właściwościami. Do stworzenia adaptera klasowego wykorzystywane jest wielokrotne dziedziczenie. Klasa adaptera dziedziczy prywatnie po klasie adaptowanej oraz publicznie implementuje interfejs klienta[1]. W przypadku tego adaptera wywołanie funkcji jest przekierowywane do bazowej klasy adaptowanej[4].
W przypadku adaptera obiektowego klasa adaptera dziedziczy interfejs, którym posługuje się klient oraz zawiera w sobie klasę adaptowaną. Rozwiązanie takie umożliwia oddzielenie klasy klienta od klasy adaptowanej[1]. Komplikuje to proces przekazywania żądania: klient wysyła je do adaptera, wywołując jedną z jego metod. Następnie adapter konwertuje wywołanie na jedno bądź kilka wywołań i kieruje je do obiektu/obiektów adaptowanych. Te przekazują wyniki działania bezpośrednio do klienta[1][4].
Adapter dwukierunkowy[edytuj | edytuj kod]
Zadaniem adaptera dwukierunkowego jest adaptowanie interfejsów klienta oraz adaptowanego. Dzięki takiemu rozwiązaniu każda z klas może pełnić zarówno funkcję klienta jak i adaptowanego. Ten typ adaptera można zaimplementować tylko za pomocą wielokrotnego dziedziczenia[4].
Konsekwencje stosowania[edytuj | edytuj kod]
Konsekwencje stosowania wzorca są różne w zależności od tego, z jakim typem mamy do czynienia. W przypadku typu klasowego są to:
- brak możliwości adaptowania klasy wraz z jej podklasami,
- możliwość przeładowania metod obiektu adaptowanego.
Do konsekwencji stosowania adaptera obiektowego należą:
- możliwość adaptacji klasy wraz z jej podklasami (związane jest to z wykorzystaniem składania obiektów),
- możliwość dodawania nowej funkcjonalności,
- brak możliwości przeładowania metod obiektu adaptowanego.
W obu przypadkach należy liczyć się z narzutem wydajnościowym — tym większym, im większa jest niekompatybilność interfejsów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Erich Gamma, Richard Helm, Ralph Johnson, John Vlissides: Inżynieria oprogramowania: Wzorce projektowe (Wyd. II). Warszawa: Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, 2008, s. 157-170. ISBN 978-83-204-3472-9.
- ↑ Opis wzorca na stronie SourceMaking. [dostęp 2009-03-06]. (ang.).
- ↑ Opis wzorca na stronie NetObjectives. [dostęp 2009-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-09)]. (ang.).
- ↑ a b c Sneha Prashant: Informacje na temat wzorca dwukierunkowego. 2008-08-28. [dostęp 2009-03-06]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Erich Gamma, Richard Helm, Ralph Johnson, John Vlissides: Wzorce projektowe. Elementy oprogramowania obiektowego wielokrotnego użytku. Helion, 2010, s. 141-151. ISBN 978-83-246-2662-5.
