Adolf Langrod
| Data i miejsce urodzenia |
15 stycznia 1876 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 października 1968 |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: kolejnictwo | |
| Doktorat | |
| Profesura |
1947 |
| Uczelnia | |
| Okres zatrudn. |
1945-1960 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Adolf Andrzej Langrod[1] (ur. 15 stycznia 1876 w Krakowie, zm. 14 października 1968 w Paryżu) – polski inżynier kolejnictwa pochodzenia żydowskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Krakowie, w żydowskiej rodzinie Maurycego Majera Langroda (1838–1917) i Anny Róży Reiss (ur. 1844)[2][3]. Był stryjem Jerzego Stefana Langroda[4][5]. Ukończył szkołę średnią w Krakowie[1]. W 1905 roku uzyskał na Politechnice Wiedeńskiej stopień doktora nauk technicznych. Zainicjował budowę polskich parowozów, był również ich konstruktorem. Jest autorem prac z zakresu budowy sieci trakcyjnych np.: Mechanika ruchu pociągów i Podstawy trakcji i konstrukcji parowozów wyd. 1948 oraz Teoria i projektowanie parowozów wyd. 1954. Był organizatorem Oddziału Kolejowego na Wydziale Komunikacji Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej. W 1954 roku przeszedł wraz z katedrą i Wydziałem Mechanicznym na Politechnikę Krakowską. Był profesorem zwyczajnym Wydziału Mechanicznego Politechniki, gdzie pełnił funkcje prodziekana oraz kierownika Katedry Budowy Pojazdów Szynowych. Był członkiem honorowym Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Mechaników Polskich.
Był mężem Julii Bronisławy z Gurewiczów, ojcem Wandy Olgi (ur. 1913)[3].
Zmarł 14 października 1968 roku w Paryżu, gdzie został pochowany.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (4 kwietnia 1956)[6]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)[7]
- Krzyż Oficerski Orderu Korony Włoch (Włochy)[1]
Nagrody[8][edytuj | edytuj kod]
- Nagroda Państwowa II stopnia
- Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 411–412. [dostęp 2024-01-16].
- ↑ Adolf Andrzej Langrod M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-01-16].
- ↑ a b Dr. Adolf Langrod, geni_family_tree, 15 stycznia 1876 [dostęp 2024-01-16] (pol.).
- ↑ Drzewo genealogiczne rodziny Langrod/Langrok Dan Hirschberg ics.edu.pl
- ↑ Dane z gminy żydowskiej w Krakowie sejm-wielki.pl
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 58, poz. 647 „za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/165 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- ↑ Adolf Langrod – Historia AGH [online], historia.agh.edu.pl [dostęp 2024-01-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Biogram na stronie AGH.
- Nekrolog. Adolf Langrod. „Dziennik Polski”. Nr 249, s. 5, 19 października 1968.
- Encyklopedia PWN, Tom 2, Warszawa 1991, s. 274–275.
- Absolwenci Uniwersytetu Technicznego w Wiedniu
- Ludzie urodzeni w Krakowie
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Pochowani w Paryżu
- Polacy odznaczeni Orderem Korony Włoch
- Polscy inżynierowie kolejnictwa
- Polscy Żydzi
- Urodzeni w 1876
- Wykładowcy Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki
- Zmarli w 1968
- Żydzi związani z Krakowem