Adoptio naturam imitatur
Adoptio naturam imitatur (łac. przysposobienie (adopcja) naśladuje naturę) – zasada rzymskiego prawa familijnego oznaczająca, iż stosunki między przysposabiającymi a przysposobionymi powinny być ukształtowane na wzór stosunków między naturalnymi rodzicami i dziećmi.
Obecnie zasadę tę w prawie polskim wyrażają przepisy różnych ustaw, m.in.:
- art. 936, art. 957 Kodeksu cywilnego[1];
- art. 15, art. 121, art. 122 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego[2];
- art. 48, art. 87 § 1, art. 261 Kodeksu postępowania cywilnego[3];
- art. 40 Kodeksu postępowania karnego[4];
- art. 115 § 11 Kodeksu karnego[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1360)
- ↑ Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2023 r. poz. 2809)
- ↑ Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 1805)
- ↑ Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. z 2022 r. poz. 1375)
- ↑ Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1138)