Adrian Michalczyszyn
 Adrian Michalczyszyn, Warszawa 2013 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
arcymistrz (1978) |
| Ranking FIDE |
2455 (01.06.2022) |
| Ranking krajowy FIDE |
9[1] |
Adrian Michalczyszyn, ukr. Адріян Богданович Михальчишин, sł. Adrijan Mihaljčišin (ur. 18 listopada 1954 we Lwowie) – ukraiński szachista i trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2004), reprezentant Słowenii od 1999, arcymistrz od 1978 roku.
Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić pod koniec lat 70. XX wieku. Dwukrotnie (1977, 1980) zdobył tytuły mistrza Związku Radzieckiego juniorów, czterokrotnie (1978, 1981, 1984, 1985) uczestniczył w finałach mistrzostw ZSRR, najlepszy wynik osiągając w roku 1984 we Lwowie, gdzie zajął IV miejsce. Wielokrotnie uczestniczył w turniejach międzynarodowych, sukcesy odnosząc m.in. w Rzymie (1977, dz. I m.), Vrnjačkiej Banji (1978, dz. I m.), Peczu (1978, I m.), Lipsku (1979, dz. I m.), Kopenhadze (1980, turniej Politiken Cup, dz. I m.), Wiedniu (1982, dz. I m.), Hastings (1985/86, dz. II m.), Karwinie (1987, dz. II m.) i Ptuju (2000, I m.)[2]. W roku 2002 zdobył w Dobrnej tytuł mistrza Słowenii[3].
Wielokrotnie reprezentował Ukrainę i Słowenię w rozgrywkach drużynowych, m.in.: czterokrotnie na olimpiadach szachowych (w latach 1992, 2000, 2002, 2004)[4] oraz czterokrotnie na drużynowych mistrzostwach Europy (w latach 1999, 2001, 2003, 2005)[5].
W latach 1985–1987 klasyfikowany był w pierwszej setce światowej listy Międzynarodowej Federacji Szachowej. Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1999 r., z wynikiem 2552 punktów zajmował wówczas 2. miejsce (za Aleksandrem Bielawskim) wśród słoweńskich szachistów[6].
Jest uznanym szachowym trenerem, w latach 1980–1986 współpracował z mistrzem świata Anatolijem Karpowem. Wśród jego podopiecznych znajdowali się także m.in. Zsuzsa Polgár, Maja Cziburdanidze, Wasilij Iwanczuk i Arkadij Naiditsch, był również trenerem narodowych drużyn Holandii, Polski i Słowenii. Od roku 2005 pełni funkcję wiceprezesa Kolegium Trenerów Międzynarodowej Federacji Szachowej[7].
Wspólnie z Aleksandrem Bielawskim napisał kilka książek o tematyce szachowej, m.in. Winning endgame technique (1995), Fianchetto Grünfeld (1998), The two knights defence (1999), Winning endgame strategy (2000), Modern endgame practice (2002) i Secrets of chess intuition (2002). Współpracuje również z firmą ChessBase, dla której nagrał dwa szkoleniowe filmy video The secret weapons of the champions (2007) i Decision making in chess (2007)[8].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Jego dziadek, ojciec matki, był księdzem greckokatolickim we wsi Łabowa[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Period: June 2022. Rank Slovenia. Międzynarodowa Federacja Szachowa, 1 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-13].
- ↑ Zgodovina šaha v Sloveniji.
- ↑ Slovenian Championships 2002.
- ↑ OlimpBase.
- ↑ OlimpBase.
- ↑ FIDE rating history :: Mihalcisin, Adrian.
- ↑ FIDE Trainers’ Commission.
- ↑ Verknüpfte Publikationen Mychal’cysyn, Adrian. dispatch.opac.d-nb.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-18)]..
- ↑ Adrian Mychalczyszyn. «Spalić to ukraińskie gniazdo!» „Dzwin”. 4 (882), s. 100, kwiecień 2018. (ukr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ChessBase Megabase 2007
- W.Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom I, Warszawa 1986, s. 588
- Adrian Mikhalchishin: Grandmaster, author and chess trainer (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Adrian Michalczyszyn – wybrane partie szachowe (ang.)
- Adrian Michalczyszyn – profil na stronie FIDE (ang.)