Adrianus Simonis

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	20 marca 1971
Konsekrator	Bernardus Johannes Alfrink
Współkonsekratorzy	Pieter Moors; Johannes Bluijssen
Konsekrowani biskupi
Philippe Bär	20 marca 1982
Frans Wiertz	25 września 1993
Adrianus Herman van Luyn	12 lutego 1994
Willem Jacobus Eijk	6 listopada 1999
Gerard de Korte	2 czerwca 2001
Współkonsekrowani biskupi
Hendrik Bomers	9 lipca 1978
Alphonsus Castermans	13 lutego 1982
Jos Punt	1 lipca 1995
Everard de Jong	6 lutego 1999

Adrianus Simonis
	Kardynał prezbiter
	Ut cognoscant te; Aby poznali Ciebie
Kraj działania	Holandia
Data i miejsce urodzenia	26 listopada 1931 ; Lisse
Data i miejsce śmierci	2 września 2020 ; Voorhout
	Arcybiskup Utrechtu
Okres sprawowania	1983–2007
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	15 czerwca 1957
Nominacja biskupia	29 grudnia 1970
Sakra biskupia	20 marca 1971
Kreacja kardynalska	25 maja 1985; Jan Paweł II
Kościół tytularny	San Clemente
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Adrianus (Ad) Johannes Simonis (ur. 26 listopada 1931 w Lisse, zm. 2 września 2020 w Voorhout^[1]) – holenderski duchowny katolicki, arcybiskup Utrechtu, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w seminariach w Hageveld i Warmond, później także na uczelniach rzymskich (Papieski Uniwersytet Św. Tomasza z Akwinu i Papieski Instytut Biblijny); obronił doktorat z egzegezy Pisma Świętego. Przyjął święcenia kapłańskie 15 czerwca 1957. Pracował jako duszpasterz w diecezji Rotterdam, następnie kontynuował studia w Rzymie; po powrocie do Holandii był proboszczem w Hadze, opiekował się także w charakterze kapelana Szpitalem Czerwonego Krzyża. Wchodził w skład diecezjalnej rady duszpasterskiej i kapituły katedralnej w Rotterdamie.

W grudniu 1970 został mianowany biskupem Rotterdamu, odebrał sakrę 20 marca 1971 z rąk arcybiskupa Utrechtu kardynała Alfrinka. W czerwcu 1983 promowany na arcybiskupa-koadiutora Utrechtu, przejął zwierzchnictwo nad metropolią w grudniu 1983. Wkrótce także Jan Paweł II mianował go kardynałem (maj 1985), z tytułem prezbitera San Clemente. Simonis, pełniący funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Holandii, brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a w kwietniu 2005 uczestniczył w konklawe po śmierci Jana Pawła II. W kwietniu 2007 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z dalszego pełnienia funkcji arcybiskupa Utrechtu (ze względu na osiągnięty przez kardynała wiek emerytalny); do stycznia 2008 kardynał Simonis zarządzał metropolią jako administrator apostolski (do czasu objęcia stolicy biskupiej przez Willema Eijka). 26 listopada 2011 stracił prawo wyboru papieża w konklawe z powodu ukończenia 80 roku życia.

W 1999 odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Dutch Cardinal Emeritus Adrianus Simonis Dies at Age 88. nytimes.com. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).
↑ M.P. z 1999 r. nr 20, poz. 268

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)].
Adrianus Johannes Cardinal Simonis [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-04-08] (ang.).

[1] Dutch Cardinal Emeritus Adrianus Simonis Dies at Age 88. nytimes.com. [dostęp 2020-09-03]. (ang.).

[2] M.P. z 1999 r. nr 20, poz. 268

[1]

[2]

Biskupi utrechccy (695–1595)	Wilibrord (695–739) Bonifacy (739–754) Gregorius (754–775) Alberyk I (ok. 776–784) Theodard (ok. 784-ok. 790) Hamacar (ok. 790–806) Ricfried (806–815/816) Frederik I (815/816–835/837) Alberyk II (838–844) Ludger (ok. 848-ok. 854) Hunger (ok. 854–866) Adelbold I (867/879–898) Egilbert (899) Radboud (899–917) Balderik (918–975) Folcmar (976–990) Boudewijn I (990–995) Ansfried (995–1010 (?)) Adelbold II (1010–1026) Bernold (1027–1054) Willem I van Gelre (1054–1076) Koenraad (1076–1099) Burchard (1100–1112) Godebald (1114–1127) Andries van Cuijk (1128–1139) Hartbert van Bierum (1139–1150) Herman z Horn (1150–1156) Godfried van Rhenen (1156–1178) Boudewijn II (van Holland) (1178–1196) Arnold I (1196–1197) Dirk I (1196–1197) Dirk II van Are (1197–1212) Otto I z Geldrii (1212–1215) Otto II z Lippe (1216–1227) Wilbrand van Oldenburg (1227–1233) Otto III z Holandii (1233–1249) Gozewijn van Randerath (1249–1250) Henryk I van Viande (1249–1267) Jan I z Nassau (1268–1290) Jan II van Sierck (1291–1296) Willem II Berthout (1296–1301) Gwidon z Avesnes (1301–1317) Frederik II van Sierck (1317–1322) Jacob van Oudshoorn (1322) Jan III van Diest (1322–1340) Nicolaas Capocci (1341) Jan IV van Arkel (1342–1364) Jan V van Virneburg (1364–1371) Arnold II van Horne (1371–1378) Reinoud van Vianen (1378–1380) Floris van Wevelinkhoven (1378–1393) Frederik III van Blankenheim (1393–1423) Zweder van Culemborg (1423–1432) Rudolf z Diepholz (1423–1455) Walraven van Meurs (1434–1448) Gijsbrecht van Brederode (1455–1456) David van Bourgondië (1456–1496) Fryderyk IV z Badenii (1496–1516) Filips van Bourgondië (1517–1524) Henryk II z Bawarii (1524–1529) Willem III van Enckenvoirt (1529–1534) George van Egmond (1534–1559)
Arcybiskupi utrechccy (1559–1600)	Frederik V Schenck van Toutenburg (1561–1580)
Wikariusze Apostolscy Batawii (1601–1727)	Sasbout Vosmeer (1602–1614) Philippus Rovenius (1614–1651) Jacobus de la Torre (1651–1661) Boudewijn Catz (1662–1663) Johannes van Neercassel (1663–1686) Petrus Codde (1688–1702) Theodorus de Kock (1702–1704) Gerhard Potcamp (1705) Adam Daemen (1707–1717) Johannes van Bijlevelt (1717–1727)
Zarządcy Misji Sui iuris w Holandii z siedzibą w Brukseli (1727–1828)	Joseph Spinelli (1727–1731) Vincentius Montalto (1731–1732) Silvester Valenti Gonzaga (1732–1736) Franciscus Goddard (1736–1737) Lucas Melchior Tempi (1737–1743) Petrus Paulus Testa (1744) Ignatius Crivelli (1744–1755) Carolus Molinari (1755–1763) Bartholomeus Soffredmi (1763) Thomas Maria Ghilini (1763–1775) Joannes Antonius Maggiora (1775–1776) Ignatius Busca (1776–1785) Michael Causati (1785–1786) Antonius Felix Zondadari (1786–1790) Caesar di Brancadoro (1792–1794) Ludovicus Ciamberlani (1794–1828)
Zarządcy Misji Sui iuris w Holandii z siedzibą w 's-Gravenhage (1829–1853)	Franciscus Capaccini (1829–1831) Antonius Antonucci (1831–1841) Innocentius Ferrieri (1841–1847) Joannes Zwijsen (1847–1848) Carolus Belgrado (1848–1853)
Arcybiskupi utrechccy (od 1853), prymasi Holandii	Joannes Zwijsen (1853–1868) Andreas Ignatius Schaepman (1868–1882) Petrus Matthias Snickers (1883–1895) Henricus van de Wetering (1895–1929) Joannes Henricus Gerardus Jansen (1930–1936) Johannes de Jong (1936–1955) Bernardus Johannes Alfrink (1955–1975) Johannes Willebrands (1975–1983) Adrianus Simonis (1983–2007) Willem Jacobus Eijk (od 2008)

Zmarli kardynałowie	Adriaan Florenszoon Boeyens (1517) Willem van Enckevoirt (1523) Willem Marinus van Rossum (1911) Jan de Jong (1946) Bernardus Alfrink (1960) Johannes Willebrands (1969) Adrianus Simonis (1985)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Wim Eijk (2012)