Aeroklub Lubelski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aeroklub Lubelski
Państwo

 Polska

Siedziba

Lotnisko Lublin-Radawiec

Data założenia

1927

Rodzaj stowarzyszenia

Aeroklub

Prezes

Monika Sobiech-Misiurek[1]

Nr KRS

0000038990

Powiązania

Aeroklub Polski

Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Aeroklub Lubelski”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Aeroklub Lubelski”
Ziemia51°13′18″N 22°23′40″E/51,221667 22,394444
Strona internetowa

Aeroklub Lubelskistowarzyszenie skupiające miłośników lotnictwa sportowego i rekreacyjnego. Siedziba aeroklubu znajduje się na lotnisku Lublin-Radawiec w Radawcu (gmina Konopnica).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Aeroklub Lubelski powstał początkowo jako Koło Miłośników Lotnictwa (KML), które zostało powołane 15 sierpnia 1927 roku dzięki zainteresowaniu i inicjatywie pracowników Zakładów Mechanicznych Emil Plage i Teofil Laśkiewicz w Lublinie. Wśród założycieli Koła były znane postacie, m.in. Antoni Mroczkowski, as myśliwski z I wojny światowej i Jerzy Dąbrowski – późniejszy konstruktor samolotu PZL P-37 "Łoś".

Pierwszych lotów członkowie KML dokonywali na samolotach własnej konstrukcji. W dniu 13 kwietnia 1929 r. Koło zostało przekształcone w Lubelski Klub Lotniczy (LKL) z dwoma sekcjami: konstrukcyjną i lotniczo-treningową. Pierwsze lotnisko Klubu znajdowało się niemal w centrum Lublina – tam, gdzie jest obecnie osiedle Bronowice.

W roku 1931 z inicjatywy Lubelskiego Klubu Lotniczego i Klubu Lotniczego Podlaskiej Wytwórni Samolotów odbyły się pierwsze Lubelskie Zimowe Zawody Samolotowe[2] – jedyne na świecie zimowe zawody samolotowe[3].

Przedwojenny Lubelski Klub Lotniczy prowadził swą działalność w wielu sekcjach zainteresowań, a lubelscy lotnicy znani byli zarówno w kraju, jak i za granicą. Do nich zaliczają się:

Działalność Aeroklubu doprowadziła do wyszkolenia sporej grupy pilotów wysokiej klasy. Walczyli Oni w dywizjonach bombowych i myśliwskich na wszystkich frontach II wojny światowej.

Po II wojnie działalność aeroklubu reaktywowano w sierpniu 1946 r. na lotnisku w Świdniku k. Lublina. W 1953 roku Aeroklub Lubelski został przeniesiony na zachód od Lublina do miejscowości Radawiec Duży, gdzie funkcjonuje do dzisiaj.

Aeroklub prowadził z sukcesami działalność w sekcjach: modelarskiej, spadochronowej, szybowcowej i samolotowej. W latach pięćdziesiątych instruktorem samolotowym klubu był ostatni dowódca Dywizjonu 303 Witold Łokuciewski.

Piloci wyszkoleni w klubie byli mistrzami polski i nieraz ustanawiali rekordy. Tu zaczęła latać najwybitniejsza polska pilotka szybowcowa, siedemnastokrotna rekordzistka świata Pelagia Majewska. Pierwsze kroki w Aeroklubie Lubelskim stawiał również Dowódca Sił Powietrznych gen. broni. pil. dr hab. Ryszard Olszewski oraz były szef sztabu Wojsk Lotniczych gen. dyw. pil. Henryk Pietrzak.

Teraźniejszość[edytuj | edytuj kod]

Aeroklub Lubelski pełni przede wszystkim funkcję organizacji propagującej i rozwijającej lotnictwo polskie, głównie w zakresie szkolenia, rekreacji i uprawiania sportów lotniczych. Dodatkowo prowadzona jest obsługa techniczna statków powietrznych, a w ramach działalności gospodarczej świadczone są również komercyjne usługi lotnicze dla innych firm i instytucji państwowych.

Na terenie lotniska działają także inne organizacje, takie jak:

W aeroklubie działają sekcje:

a także Klub Seniorów Lotnictwa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Władze Aeroklubu Lubelskiego. Aeroklub Lubelski. [dostęp 2020-04-02].
  2. Bazyli Krawczenko: Lubelski Klub Lotniczy. „Skrzydlata Polska”. 29/1962, s. 18, 22 lipca 1962. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 
  3. www.aeroklub.lublin.pl. [dostęp 2011-09-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]