Alenia Aermacchi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Aeronautica Macchi)

Alenia Aermacchi – wiodąca włoska firma w projektowaniu i produkcji wojskowych samolotów treningowych. Założona w 1913 roku, zajmowała się też produkcją motocykli do lat 70. XX wieku. Alenia Aermacchi jest w stanie zaoferować szeroki wachlarz produktów spełniających wymagania wszystkich faz treningu pilotów wojskowych. Od 2016 część Leonardo S.p.A.

Aermacchi SF-260.
Aermacchi Chimera 175 (1957).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do II wojny światowej[edytuj | edytuj kod]

Założona 1 maja 1913 przez Giulia Macchiego, jednego z czterech braci Macchi, którzy posiadali fabrykę karoserii samochodowych. Firma powstała we współpracy z francuską Societe Anonyme des Establissements Nieuport, która była dostarczycielem licencji na samolot Nieuport 11. Pierwotna nazwa firmy brzmiała Società Anonima Nieuport-Macchi; do 1915 wyprodukowała 160 Nieuportów 11, a w czasie I wojny światowej łącznie 731 samolotów lądowych i 1807 wodnosamolotów[1].

W 1919 firma usamodzielniła się od wytwórni samochodowej i przyjęła nazwę Macchi, zmienioną następnie na Aeronautica Macchi S.p.A. W latach 1920. produkowała łodzie latające, m.in. M.39, która w 1926 wygrała Puchar Schneidera. Późniejsza konstrukcja, MC.72, ustanowiła w 1934 do dziś nie pobity rekord świata prędkości wodnosamolotu z silnikiem tłokowym, osiągając 709 km/h[1].

W latach 1930. Aeronautica Macchi miała kłopoty finansowe, związane z nierentowną produkcją krótkoseryjnych, cywilnych łodzi latających i przetrwała dzięki budowie na licencji szkolnych samolotów Caproni Ca.100. Firma odzyskała dobrą kondycję, gdy Regia Aeronautica ogłosiła plany modernizacji parku myśliwskiego. Mimo pierwotnej porażki w konkursie na nowoczesny myśliwiec (wygrał Fiat G.50), firmie udało się zainteresować siły zbrojne samolotem MC.200 Saetta, który stał się jednym z głównych myśliwców włoskich II wojny światowej. Jego następcami były również budowane w długich seriach Macchi MC.202 i Macchi MC.205[1].

Okres po II wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej firma zmieniła nazwę na AerMacchi.

Alenia Aermacchi dotąd sprzedała 2000 samolotów treningowych do ponad 40 krajów i brała udział w głównych międzynarodowych programach współpracy militarnej. Doświadczenie zdobyte w sektorze wojskowym pozwoliło tej firmie rozszerzyć swoją działalność także na pole lotnictwa cywilnego, które obecnie stanowi 35% jej obrotów.

W lipcu 2003 Alenia Aermacchi została włączona do grupy Finmeccanica, która powiększyła swoje udziały do 99% kapitału akcyjnego. Firma jest zlokalizowana w miejscowości Venegono Superiore w prowincji Varese. Zatrudnienie wynosi około 1800 pracowników, a łączna powierzchnia zakładów około 274 000 m². Obiekty obejmują laboratoria i warsztaty do testów strukturalnych oraz tunele powietrzne i wodne obok lotniska wykorzystywanego do lotów testowych.

Dzięki wysokim kwalifikacjom załogi oraz wykorzystywaniu najnowocześniejszych technologii Alenia Aermacchi zawsze projektowała i wdrażała swoje samoloty samodzielnie. Od swojego powstania firma ciągle rozszerza i wzmacnia działalność, dążąc do zajęcia czołowych miejsc w sektorach treningu wojskowego, programach wojskowych oraz programach cywilnych.

Wybrane konstrukcje[edytuj | edytuj kod]

Motocykle Aermacchi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński. Macchi MC.200 Saetta. „Lotnictwo”. nr specjalny 15, s. 22-25, maj 2011. Magnum X Sp.z.o.o. ISSN 1732-5223. (pol.). 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]