Aeronautics Dominator
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
kompozytowa |
| Załoga |
0 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 x Silnik o zapłonie samoczynnym Thielert |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,5 m |
| Długość |
8,6 m |
| Wysokość |
2,5 m |
| Masa | |
| Startowa |
1785 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
350 km/h |
| Pułap |
10 000 m |
| Promień działania |
300 km |
| Długotrwałość lotu |
28 h |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Izrael | |
Aeronautics Dominator – izraelski, bezzałogowy aparat latający (UAV - Unmanned Aerial Vehicle), klasy MALE (Medium-Altitude Long-Endurance/statek powietrzny o średniej wysokości i długotrwałości lotu) produkcji firmy Aeronautics Defense Systems. Aparat jest bezzałogową wersją austriackiego samolotu Diamond DA42.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Aparat został zbudowany na bazie dwusilnikowego samolotu Diamond DA42 i jest przeznaczony do długotrwałej obserwacji sięgającej 28 godzin w powietrzu. W zależności od wymagań potencjalnego odbiorcy może być wyposażony w optoelektroniczną głowicę obserwacyjną z laserowym wskaźnikiem celów, systemy radiolokacyjne, systemy służące rozpoznaniu radioelektronicznemu, środki łączności i retlanslacji lub radar z syntetyczną aperturą. Aparat jest certyfikowany według przepisów Federal Aviation Administration (Federalna Administracja Lotnictwa Stanów Zjednoczonych) dzięki czemu może operować w cywilnej przestrzeni powietrznej, a tym samym zwiększa się liczba potencjalnych odbiorców bezpilotowca. Pierwszy lot odbył się w lipcu 2009 roku. Aparat startuje i ląduje jak klasyczny samolot. Lot może odbywać się po wcześniej zaplanowanej trasie w pełni autonomicznie lub być kontrolowany przez operatora znajdującego się na ziemi.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Dominator jest wolnonośnym, dwusilnikowym dolnopłatem wykonanym z kompozytów z usterzeniem w kształcie litery T. Trójpodporowe podwozie chowane w locie. Przednie do wnęki w kadłubie, główne do wnęk w skrzydłach. Na końcach skrzydeł znajdują się winglety.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Kwasek, Lotnictwo na MSPO Kielce 2010, "Lotnictwo", nr 10 (2010), s. 8-11, ISSN 1732-5323.