Agata Bogacka
 Agata Bogacka | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo |
| Strona internetowa | |
Agata Bogacka (ur. 5 lutego 1976 r. w Warszawie[1]) – polska malarka. Absolwentka Wydziału Grafiki ASP w Warszawie, dyplom 2001.
Malarstwo[edytuj | edytuj kod]
Malarstwo figuratywne[edytuj | edytuj kod]
Początki aktywności Bogackiej to lata 2000[2]. Malarka rejestrowała wtedy na płótnach najbliższą sobie rzeczywistość – przyjaciół w intymnych sytuacjach, życie warszawskiej klubowej bohemy oraz samą siebie. Maluje farbami akrylowymi na płótnie. Redukowała wszelkie detale, postać czyniła schematyczną, umieszczała ją w pustych przestrzeniach.
Prace Bogackiej zbudowane są przy pomocy konturu i płaskich plam barwnych – umownie, co ma odrealniać przedstawienia, wzmacniać metafory i przywoływać sposób obrazowania kultury popularnej. Do najbardziej znanych prac artystki należą autoportrety z cyklu Ja krwawię! (2002-2003), szczególnie te z użyciem lustra, np. Rzeczywiście, młodzi są realistami (2003), czy wskazaniem na kobiecą fizjologię, np. Krew i Mocz (2003). Stały się one podstawą do interpretowania twórczości artystki w odniesieniu do psychoanalizy i teorii feministycznych. Jej realizacje są także uważane za symboliczny portret pokolenia trzydziestolatków, zblazowanych, samotnych, nie mogących odnaleźć się w zastanej rzeczywistości i przypisanych im rolach.
W 2003 w Centrum Sztuki Współczesnej odbyła się pierwsza indywidualna wystawa artystki pt. Ja krwawię![3]. Twórczość Bogackiej szybko dostrzegły krytyka i media[2][3]. Jej obrazkowe felietony publikowane były na łamach „City Magazine” – nieistniejącego już bezpłatnego miesięcznika kulturalnego dystrybuowanego w klubach największych polskich miast, oraz „Wysokich Obcasów” – dodatku do „Gazety Wyborczej”. Oprócz malarstwa tworzy rysunki i fotografuje.
Malarstwo abstrakcyjne[edytuj | edytuj kod]
W 2007 malarka odeszła od przedstawiania figur ludzkich (wtedy namalowała swój ostatni obraz figuratywny) na rzecz bardziej abstrakcyjnych motywów. W kolejnych latach coraz bardziej upraszczała kompozycję, eksperymentowała z różnymi motywami np. pejzażami[2]. Po 2016 r. maluje głównie abstrakcje[4][5].
Jej obrazy abstrakcyjne to często złożone połączenia różnych figur geometrycznych, warstw i płaszczyzn farb oraz przenikających się gradientów[6].
Współpracowała z Galerią Raster, galerią Meyer Kainer w Wiedniu, Pola Magnetyczne oraz Aando Fine Art w Berlinie. Od 2021 reprezentowana przez Gunia Nowik Gallery[7].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Mieszka i pracuje w Warszawie[1]. W 2023 r. dokonała coming outu jako lesbijka[8].
Wybrane wystawy indywidualne[edytuj | edytuj kod]
- 2022 Fields of Conflict, Edel Assanti, Londyn[9]
- 2021 Widok podzielony, Biuro Wystaw Artystycznych, Tarnów[10]
- 2020 Demonstracja obrazów, Galeria Pola Magnetyczne, Warszawa[6]
- 2020 Compositions of Dependencies, GLASSYARD, Budapeszt[11]
- 2018 Związek, Galeria Pola Magnetyczne, Warszawa[12]
- 2011 Pamiętniki, Zachęta, Warszawa[13]
- 2009 Spacer, Galeria Platan, Budapeszt
- 2009 Powroty, Galeria Bwa, Zielona Góra
- 2009 Plan podróży, Galeria Arsenał, Białystok[14];
- 2007 Druga połowa serca, Galeria Potocka, Kraków;
- 2006 Serce, Galeria Raster, Warszawa;
- 2005 Did you love me?, Galerie Meyer Kainer, Wiedeń[15];
- 2005 fresk, Teatr Rozmaitości w Warszawie;
- 2004 Et si je te faisais traverser le pont?, CAC Roubaix, Francja;
- 2004 Najkrótsza droga do domu, Galeria Raster, Warszawa[16];
- 2003 Chodź ze mną, Instytut Polski w Berlinie;
- 2003 Ja krwawię!, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa[17].
Wybrane wystawy grupowe[edytuj | edytuj kod]
- 2023
- Stories of Lasting, Gunia Nowik Gallery, Warszawa[18]
- 2022
- Kinds of Love, Gunia Nowik Gallery, Warszawa;
- 2016
- Artyści z Boreliozą, Galeria Dawid Radziszewski, Warszawa[19];
- 2006
- Is it better to be a good artist or a good person?, Galeria Raster w Rental Gallery, Los Angeles, USA;
- Malarstwo polskie XXI wieku, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa;
- Welcome to the media!, Królikarnia, Warszawa;
- 2005
- Egocentryczne, niemoralne, przestarzałe, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Warszawa;
- Portrait, Galerie Meyer Kainer, Wiedeń;
- Malarstwo jako zimne medium, Galeria Piekary, Poznań;
- 2004
- Piękno, czyli efekty malarskie, Galeria Bielska BWA, Bielsko-Biała;
- Randka w ciemno, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa;
- 2003
- Sztuka pięknych artystek (z A. Baumgart), przestrzeń miejska, Warszawa;
- 2002
- Rzeczywiście, młodzi są realistami, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa;
- Blok. Osiedle. Mieszkanie, Galeria Działań/Galeria Raster, Warszawa;
- Świeżomalowane, Galeria Karowa, Warszawa.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Agata Bogacka | Życie i twórczość | Artysta [online], Culture.pl [dostęp 2023-12-12] (pol.).
- ↑ a b c Marta Czyż, Agata Bogacka: Bliska relacja z obrazem [online], Vogue Polska, 17 lutego 2019 [dostęp 2023-12-12] (pol.).
- ↑ a b Marta Czyż, Malarstwo z perspektywy centymentra kwadratowego / Sztuka / dwutygodnik.com [online], www.dwutygodnik.com, luty 2017 [dostęp 2023-12-12] (pol.).
- ↑ Karol Sienkiewicz, Wiele perspektyw / Sztuka / dwutygodnik.com [online], www.dwutygodnik.com [dostęp 2023-12-12] (pol.).
- ↑ Paulina Reiter, Agata Bogacka, malarka genialna. Przekłada problemy życia miłosnego, społecznego, politycznego na język abstrakcji [online], www.wysokieobcasy.pl, 12 lutego 2022 [dostęp 2023-12-12].
- ↑ a b „Demonstracja obrazów” Agaty Bogackiej w galerii Pola Magnetyczne. SZUM, 2020-11-05. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ Agata Bogacka. Gunia Nowik Gallery. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ Sylwia Chutnik, Malarka Agata Bogacka – lesbijka wyjęta z kontekstu [online], Replika Online, 8 grudnia 2023 [dostęp 2023-12-12] (pol.).
- ↑ Agata Bogacka: Fields of Conflict | 24 March - 30 April 2022 [online], Edel Assanti [dostęp 2023-09-28] (ang.).
- ↑ Agata Bogacka - Widok podzielony. Biuro Wystaw Artystycznych w Tarnowie. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ Agata Bogacka: Compositions of Dependencies _ új festmények / new paintings. GLASSYARD. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ „Związek” Agaty Bogackiej w galerii Pola Magnetyczne. SZUM, 2019-01-25. [dostęp 2019-02-24].
- ↑ Agata Bogacka Pamiętniki. Zachęta Narodowa Galeria Sztuki. [dostęp 2019-02-24].
- ↑ AGATA BOGACKA - Plan podróży. Galeria Arsenał w Białymstoku. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ Agata Bogacka. Did you love me?. basis wien. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ agata bogacka. RASTER. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ Agata Bogacka - Ja krwawię! - wystawa malarstwa. artinfo.pl. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ Agata Bogacka, Iza Tarasewicz, Stories of Lasting [online], Gunia Nowik Gallery [dostęp 2024-01-02] (ang.).
- ↑ Artyści z Boreliozą [online], cojestgrane24.wyborcza.pl [dostęp 2024-01-02] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- pierwowzór hasła pochodzi ze Słownika Młodej Polskiej Kultury Tekstylia bis, Korporacja Ha!art, Kraków 2006.
- Marta Lisok, Po drugiej stronie lustra, „Art Papier”, nr 23(95), 01.12.2007;
- Katarzyna Bik, O życiu osobistym powiedziałam już wszystko, “Gazeta Wyborcza. Kraków”, 13.04.2007;
- Renata Bożek, Jedna poważna dama, "Exklusiv", 12.2006 – 01/2007;
- Anna Dziewit, Sztuka nie ma płci, "Lampa", nr 3(24), marzec 2006;
- Agata Jakubowska, Na marginesach lustra, Kraków 2005;
- Agata Bogacka, kat. wyst. CAC Espace Croisé, Roubaix 2004;
- B. Deptuła, Płyny ludzkie, „Tygodnik Powszechny” 21/2003;
- Agata Jakubowska, Ja krwawię!, tekst tow. wyst. ind. w CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, 2003.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Agata Bogacka, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].
- Agata Bogacka na stronie galerii Raster