Agnieszka Szczepańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aga Szczepańska
Imię i nazwisko

Agnieszka Szczepańska

Data i miejsce urodzenia

26 lipca 1968
Warszawa

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

literatura

Aga Szczepańska (ur. 26 lipca 1968 w Warszawie) – polska pisarka, autorka serii dla dzieci "Patka i Pepe", scenarzystka filmowa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach pracowała w urzędach państwowych i MSZ. Spędziła łącznie 9 lat w Brazylii, Chorwacji i w Szwecji[1]. Stale współpracuje z ilustratorką książek Marsiją – wokalistką zespołu sceny alternatywnej LocoStar.

W duecie z Katarzyną Gacek jako „Gacek&Szczepańska” napisała kilka powieści kryminalnych i scenariuszy. Duet i jego książki zostały zauważone[2][3] i uznane jako nowy nurt kontynuacji kobiecego kryminału – scheda po Joannie Chmielewskiej[4][5][6].

Na podstawie swojego opowiadania „Budyń” stworzyła wraz z kompozytorką Marzeną Majcher opowieść słowno-muzyczną „Budyń”, która była prezentowana na zaproszenie Festiwalu „re:wizje” w 2011.

W 2012 założyła własne wydawnictwo, w którym wydaje nie tylko własne książki, ale także niszowe utwory kultury alternatywnej.

Seria kryminalna dla dzieci i młodzieży „Patka i Pepe. Pierwsza zagadka” oraz „Patka i Pepe. Tajemnica Meduzy” znalazły się wśród najlepszych powieści dla młodych czytelników 2013 na portalu literackim Granice.pl oraz są polecane m.in. przez portale Zbrodnia w Bibliotece[7] oraz Portal Kryminalny[8].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Książki dla młodzieży i dzieci.[edytuj | edytuj kod]

  • „Patka i Pepe. Pierwsza Zagadka” Studio Moema 2013, (ilustracje Marsija, red. Tomasz Matkowski)
  • „Patka i Pepe. Tajemnica Meduzy” Studio Moema 2013, (ilustracje Marsija, red. Tomasz Matkowski)
  • „Patka i Pepe. Zagadka wieżowca” Studio Moema 2014, (ilustracje Marsija, red. Tomasz Matkowski)
  • „Patka i Pepe. Aventura brasiliera” Studio Moema 2015, (ilustracje Marsija, red. Tomasz Matkowski])

Książki dla dorosłych[edytuj | edytuj kod]

  • „Zabójczy spadek uczuć” (Nowy Świat luty 2008), (w duecie Gacek&Szczepańska)
  • „Zielony trabant” (Nowy Świat 2008), (w duecie Gacek&Szczepańska)
  • „Dogrywka” (Nowy Świat 2009), (w duecie Gacek&Szczepańska)
  • „Mag i Diabeł” (Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne / Funky Books 2010), (w duecie Gacek&Szczepańska)
  • „Wisielec i księżyc” (Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne / Funky Books 2010), (w duecie Gacek&Szczepańska)
  • „Moc i Cesarzowa” (Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne / Funky Books 2011), (w duecie Gacek&Szczepańska)
  • „Łańcuch”, zbiór opowiadań „Mogliby w końcu kogoś zabić” (Oficynka 2010),
  • „Wieża ciśnień” publikowane na portalu Zbrodnia w Bibliotece 2012,
  • opowieść słowno-muzyczna „Budyń” - Muzyka Marzena Majcher (interpretacja Jacek "Budyń" Szymkiewicz)[9]

Scenariusze filmowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Czasami aż wióry lecą [online], Zbrodnia w Bibliotece, 2008 [dostęp 2014-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-29].
  2. Relacja z Targów Książki [online], Dziennik Literacki, 17 maja 2010 [dostęp 2014-04-29].
  3. Marta Mizuro, Spokój i różnorodność, „Dodatek Literacki” (Nr 1 (2)), Nagroda Literacka Gdynia, 2008, s. 10 [dostęp 2014-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-29].
  4. Robert Ostaszewski. Zapał do kryminału. „Polityka”, 30 marca 2011. [dostęp 2014-04-28]. 
  5. Justyna Sobolewska. Zbrodnicze siostrzyczki. „Polityka”, 2 października 2012. [dostęp 2014-04-28]. 
  6. Anna Bartnik, 10 najlepszych kryminałów [online], BOODZIK, 13 listopada 2013 [dostęp 2014-04-28] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-29].
  7. Notki o autorce [online], Zbrodnia w Bibliotece, 17 marca 2014 [dostęp 2014-04-29].
  8. Notki o autorce w portalu kryminalnym [online], Portal Kryminalny [dostęp 2014-04-29].
  9. Słuchowisko „Budyń” zaproszone na festiwal re:wizje w Warszawie" [online], Independent.pl, 2011 [dostęp 2014-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-04].
  10. a b Agnieszka Szczepańska [online], Wirtualna Polska [dostęp 2014-04-29].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]