Aharon Remez
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 maja 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 kwietnia 1994 |
| Poseł do Knesetu | |
| Okres |
od 16 sierpnia 1955 |
| Przynależność polityczna | |
Aharon Remez (hebr.: אהרן רמז, ur. 8 maja 1919 w Tel Awiwie, zm. 3 kwietnia 1994 w Jerozolimie) – izraelski wojskowy, polityk, dyplomata i artysta, aluf, w latach 1948–1951 pierwszy dowódca Sił Powietrznych Izraela, w latach 1955–1957 poseł do Knesetu z listy Mapai, ambasador w Wielkiej Brytanii. Syn Dawida.
Życiorys
Urodził się 8 maja 1919 w Tel Awiwie w ówczesnym Imperium Osmańskim[1] jako syn Dawida Remeza[2] (1886–1951), działacza syjonistycznego, później wieloletniego przewodniczącego Histadrutu, ministra i posła[3].
Ukończył szkołę średnią, udzielał się w organizacjach syjonistycznych, a w 1936 wstąpił do żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. W latach 1939–1942 był emisariuszem organizacji młodzieżowej Habonim w Stanach Zjednoczonych[1], uczył się w tym czasie pilotażu samolotów na zlecenie i za pieniądze Agencji Żydowskiej[4]. Podczas II wojny światowej na ochotnika zgłosił się do służby w Brytyjskich Siłach Powietrznych (RAF), w których służył jako pilot w latach 1942–1947. W latach 1945–1946 brał czynny udział w organizowaniu nielegalnej imigracji ocalałych z holocaustu Żydów do Palestyny[1]. Latał na Spitfire’ach[4]
W 1947 ponownie wstąpił do Hagany, jako oficer operacyjny i szef służb lotniczych organizacji. Po uchwaleniu deklaracji niepodległości Izraela i powstaniu Sił Obronnych Izraela (CaHaL) został, w wieku dwudziestu dziewięciu lat, pierwszym dowódcą Sił Powietrznych[1]. Z sukcesami dowodził izraelskim lotnictwem w wojnie o niepodległość Izraela, czerpiąc z doświadczeń wyniesionych z RAFu. W 1951 zrezygnował ze stanowiska, na skutek konfliktu z Szefem Sztabu Generalnego Sił Obronnych Izraela Jigaelem Jadinem[5]. W latach 1951–1953 był szefem stałej delegacji Ministerstwa Obrony w Stanach Zjednoczonych odpowiedzialnej za zakupy sprzętu wojskowego dla młodego izraelskiego wojska. W latach 1953–1954 był doradcą ministra obrony (i premiera) Dawida Ben Guriona ds. lotnictwa[1]. Wraz z Szimonem Peresem i Mosze Dajanem należał do ulubieńców premiera[5]. W 1954 opuścił izraelskie wojsko[1] w stopniu alufa[4] (odpowiednik generała dywizji), a w latach 1954–1959 zasiadał w zarządzie największego i najstarszego izraelskiego przedsiębiorstwa inżynieryjno-budowlanego Solel Boneh[1].
W wyborach parlamentarnych w 1955 po raz pierwszy i jedyny dostał się do izraelskiego parlamentu z listy Partii Robotników Ziemi Izraela (Mapai). W Knesecie trzeciej kadencji zasiadał w komisjach spraw zagranicznych i obrony oraz budownictwa[1]. 19 grudnia 1957 zrezygnował z zasiadania w parlamencie, a mandat objął po nim Amos Degani[6]. W latach 1959–1960 był dyrektorem administracyjnym Instytutu Naukowego Weizmanna w Rechowot, następne lata kierował departamentem współpracy międzynarodowej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1965–1970 był ambasadorem Izraela w Wielkiej Brytanii, po powrocie do kraju przez siedem lat kierował Urzędem Portów i Kolejnictwa, a w latach 1977–1981 – Urzędem Lotnictwa[1].
W drugiej połowie życia aktywnie poświęcił się sztuce – zajmował się malarstwem, rzeźbą i stolarstwem[5].
Zmarł po długiej chorobie 3 kwietnia 1994 w Jerozolimie. Został pochowany na cmentarzu wojskowym na Wzgórzu Herzla[4]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Aharon Remez (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ Family Ties Between Knesset Members. knesset.gov.il. [dostęp 2017-02-12]. (ang.).
- ↑ Dawid Remez (ang.) – profil na stronie Knesetu.
- ↑ a b c d Aharon Remez, 75; Led Israeli Air Force. nytimes.com, 6 kwietnia 1994. [dostęp 2017-03-24]. (ang.).
- ↑ a b c Obituary: Aharon Remez. independent.co.uk, 14 kwietnia 1994. [dostęp 2017-03-24]. (ang.).
- ↑ Members of the Third Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2017-01-24].