Akwizgran (Polska)
Na mapach: 
50°55′40″N 20°23′02″E/50,927778 20,383889
50°55′40″N 20°23′02″E/50,927778 20,383889(Przekierowano z Akwizgran (województwo świętokrzyskie))
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Liczba ludności (2020) |
123[2] |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
26-067[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TKI |
| SIMC |
0273608[4] |
Położenie na mapie gminy Strawczyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kieleckiego  | |
| 50°55′40″N 20°23′02″E/50,927778 20,383889[1]
| |
Akwizgran – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Strawczyn[5][4].
Miejscowość wchodzi w skład sołectwa Małogoskie.
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0273614 | Na Górce | część wsi |
| 0273620 | Pod Szosą | część wsi |
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich w 1827 Akwizgran był osadą liczącą 6 domów i zamieszkiwaną przez 28 mieszkańców[6]. 60 lat później liczył tylko 7 mieszkańców, należał do dóbr Promnik[7].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 269
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 4 [dostęp 2022-03-21]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 3 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Akwizgran, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 50.
- ↑ Promnik, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 50.
