Alaksandr Żuraulewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alaksandr Żuraulewicz
Аляксандар Адзiслававiч Жураўлевіч
pułkownik
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1963
Kriemowo, Kraj Nadmorski

Data i miejsce śmierci

30 sierpnia 2009
Port lotniczy Radom-Sadków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojskowe Siły Powietrzne
Siły Powietrzne Republiki Białorusi

Jednostki

61. myśliwska baza lotnicza ds. przygotowania lotniczego w Baranowiczach

Stanowiska

zastępca dowódcy

Odznaczenia
Order za osobiste męstwo (Białoruś) Medal „Za Nienaganną Służbę” I stopnia Medal „Za Nienaganną Służbę” II stopnia

Alaksandr Żuraulewicz (biał. Аляксандр Адзiслававiч Жураўлевіч, ur. 28 kwietnia 1963 w Kriemowie w Kraju Nadmorskim, zm. 30 sierpnia 2009 koło Radomia) – białoruski pilot wojskowy pierwszej klasy[1]. Zginął podczas wykonywania figury akrobatycznej podczas pokazów Radom Air Show 2009[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Białoruski Su-27UBM-1 na pokazach w Radomiu 15 minut przed katastrofą

W 1984 skończył Czernichowską Wojskową Szkołę Pilotów[3]. Kierownik drugiej w historii Białorusi akrobacyjnej grupy lotniczej „Skrzydła Białorusi”, założonej na początku 2009[4] Miał 1620 wylatanych godzin[5].

30 sierpnia 2009 razem z płk. Alaksandrem Marfickim pilotował Su-27UBM-1 podczas międzynarodowego pokazu lotniczego Radom Air Show 2009 w Radomiu. Podczas wykonywania figury akrobacyjnej (górka i szybkie beczki nanizane) piloci prawdopodobnie utracili orientację przestrzenną wprowadzając samolot przez plecy w nurkowanie na zbyt małej wysokości.[potrzebny przypis] Ze stenogramu rozmów radiowych wynika, że piloci otrzymali z wieży polecenie katapultowania się, ale nie wykonali go. Ze względu na fakt, że raport na temat katastrofy został utajniony, nie wiadomo, co było przyczyną takiej decyzji. Białoruska opinia publiczna oraz media uznały, że pilot świadomie nie wykonał rozkazu, ponieważ znajdował się zbyt blisko widzów i zabudowań mieszkalnych. Zamiast tego, poświęcając życie, skierował maszynę w stronę lasu. Samolot upadł w pobliżu lasu za lotniskiem, między wsiami Małęczyn i Maków, ok. 100 m od domów[6][7][8].

Alaksandr Żuraulewicz pozostawił żonę i córkę[9]. Na początku grudnia 2009 każda z rodzin zmarłych lotników otrzymała odszkodowanie z ubezpieczenia w wysokości 30 tysięcy dolarów[10].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Order „Za osobistą odwagę” – 2009, pośmiertnie[11]
  • Medal „Za nienaganną służbę” I stopnia – 2006[12]
  • Medal „Za nienaganną służbę” II stopnia – 1998[13]

Pamięć[edytuj | edytuj kod]

Uroczysty pogrzeb lotników odbył się w Baranowiczach z udziałem ministra obrony Białorusi, Dowódcy Sił Powietrznych Polski oraz arcybiskupa Mirona, prawosławnego ordynariusza Wojska Polskiego[14].

Mimo niejasności związanych z wypadkiem obaj piloci zostali uznani zarówno na Białorusi, jak i w Polsce za bohaterów. 28 września 2009 Rada Gminy Gózd podjęła uchwałę w sprawie wzniesienia pomnika upamiętniającego tragiczną i bohaterską śmierć załogi białoruskiego myśliwca Su-27[15]. Także we wrześniu 2009 polski muzyk Robert Panek skomponował utwór „Marsz żałobny” ku czci zmarłych pilotów[16]. 26 marca 2010 roku w Kościele Garnizonowym w Radomiu odsłonięto tablicę upamiętniającą wszystkich lotników, którzy w latach 1935–2009 wystartowali z wojskowego lotniska Sadków i zginęli. Tablicę tę, upamiętniającą również Alaksandra Żuraulewicza i Alaksandra Marfickiego, odsłonięto w obecności ataszatu Białorusi w Polsce[17].

Pomnik upamiętniający białoruskich pilotów myśliwca Su-27 odsłonięto we wsi Małęczyn w dniu 11 kwietnia 2010.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Iрына Прымак. «Нашы хлопцы ведаюць, чаго хочуць у жыццi». „Zwiazda”. Nr 116 (25981), 23 czerwca 2007. ISSN 1990-763x. [dostęp 2017-10-27]. (biał.). 
  2. Вечная слава героям. Nasza Niwa, 2009-08-30 16:23. [dostęp 2017-10-30]. (biał.).
  3. Вячеслав Будкевич: Погибшие в Польше летчики на двоих имели более четырех тысяч часов налета. tut.by, 2009-08-31 15:59. [dostęp 2017-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]. (ros.).
  4. Наш ответ „Русским витязям”. Wieczernij Minsk, 2009-01-27. [dostęp 2017-10-30]. (ros.).
  5. Они улетели навсегда. SB Biełaruś Siegodnia, 2009-09-01. [dostęp 2017-10-31]. (ros.).
  6. „Jeśli pilot poświęcił życie - zasłużył na medal”. TVN24, 2009-08-30 21:34. [dostęp 2017-10-31].
  7. Radom w żałobie. Prezydent i MON składają kondolencje. Wirtualna Polska, 2009-08-30 13:30. [dostęp 2017-10-31].
  8. Andrzej Poczobut: Wypadek na Air Show w Radomiu. Gazeta Wyborcza, 2009-08-31 00:00. [dostęp 2017-10-31].
  9. Вячаслаў Будкевіч: Тысячы людзей правялі лётчыкаў-герояў. Nasza Niwa, 2009-09-03 17:50. [dostęp 2017-10-31]. (biał.).
  10. Вячаслаў Будкевіч: Выплачана страхоўка сем’ям летчыкаў Су‑27, што разбіліся ў Польшчы. Nasza Niwa, 2009-12-04 12:02. [dostęp 2017-10-31]. (biał.).
  11. Лукашэнка пасмяротна ўзнагародзіў ордэнам «За асабістую мужнасць» лётчыкаў Жураўлевіча і Марфіцкага. Nasza Niwa, 2010-03-09 18:18. [dostęp 2017-10-31]. (biał.).
  12. А. Лукашэнка: Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 29 снежня 2006 г. №751. pravo.levonevsky.org, 2006-12-29. [dostęp 2017-10-31]. (biał.).
  13. А. Лукашэнка: Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 10 снежня 1998 г. №604. laws.newsby.org, 1998-12-10. [dostęp 2017-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]. (biał.).
  14. У Баранавічах пахавалі пілётаў. Radio Swaboda, 2009-09-03 14:46. [dostęp 2017-10-31]. (biał.).
  15. Krzysztof Molendowski: Uchwała Nr XLVI/217/2009 Rady Gminy Gózd z dnia 28 września 2009r.. Gmina Gózd, 2009-09-28. [dostęp 2017-10-31].
  16. Польскі музыка прысьвяціў твор загіблым беларускім авіятарам. Radio Swaboda, 2009-09-07, 15:08. [dostęp 2017-10-31]. (biał.).
  17. Sławomir Kasjaniuk: Wystartowali z Sadkowa i zginęli. lotniczapolska.pl, 2010-03-26. [dostęp 2017-10-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-06)].