Albéric O’Kelly de Galway

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Albéric O'Kelly de Galway)
Albéric O’Kelly de Galway
Ilustracja
Albéric O’Kelly de Galway, 1961
Data i miejsce urodzenia

17 maja 1911
Bruksela

Data i miejsce śmierci

3 października 1980
Bruksela

Obywatelstwo

Belgia

Tytuł szachowy

arcymistrz (1956)

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
b7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
e7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
a6 – Czarny pionek
c5 – Czarny pionek
e4 – Biały pionek
f3 – Biały skoczek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
c2 – Biały pionek
d2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
System O’Kelly’ego w obronie sycylijskiej

Albéric O’Kelly de Galway (ur. 17 maja 1911 w Brukseli, zm. 3 października 1980 tamże) – belgijski szachista, mistrz świata w szachach korespondencyjnych, arcymistrz od 1956 roku.

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

Z pochodzenia był Irlandczykiem. W latach 1936–1959 siedmiokrotnie zwyciężał w mistrzostwach Belgii, zaś w latach 1937–1968 ośmiokrotnie reprezentował swój kraj na olimpiadach szachowych (w tym 7 razy na I szachownicy)[1]. W 1946 r. zwyciężył w Beverwijk, zaś rok później – w turnieju strefowym (eliminacji mistrzostw świata) w Hilversum. Kolejne zwycięstwa odniósł w Dortmundzie (1951), Dublinie (1954), Ostendzie (1956), Zurychu (1960) Palmie de Mallorce (1965) i Maladze (1967). W 1962 r. zwyciężył w III mistrzostwach świata w szachach korespondencyjnych[2]. Oprócz tego był cenionym teoretykiem, dziennikarzem i sędzią szachowym, w latach 1963, 1966 i 1969 trzykrotnie sędziował mecze o tytuł mistrza świata, zaś w roku 1974 – finałowy mecz pretendentów.

W latach 50. dogłębnie przeanalizował i stosował w grze turniejowej wprowadzony do praktyki przez Ksawerego Tartakowera w 1924 r. system w obronie sycylijskiej, później nazwany system O’Kelly’ego:

1.e4 c5 2.Sf3 a6

Według retrospektywnego systemu rankingowego Chessmetrics, najwyższą punktację osiągnął w styczniu 1957 r., z wynikiem 2644 punktów zajmował wówczas 31. miejsce na świecie[3].

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Match Botvinnik-Smyslov. Ed. du Marais, Bruksela 1957
  • 34mal Schachlogik. Verlag de Gruyter, Berlin 1964
  • Tigran Petrosjan, champion du monde. Ed. du Marais, Bruksela 1964
  • The Sicilan flank game. Batsford, Londyn 1969
  • Assess your chess fast. Batsford, Londyn 1978 (ISBN 0-7134-1056-6)
  • Improve your chess fast. Batsford, Londyn 1978 (ISBN 0-7134-1054-X)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]