Aleja Przewodników Tatrzańskich w Zakopanem
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Długość |
1825 m (1,8 km) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Zakopanego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 49°16′46,3″N 19°58′46,2″E/49,279520 19,979488
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aleja Przewodników Tatrzańskich – reprezentacyjny deptak położony w południowej części Zakopanego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ulica została wytyczona w miejscu dawnego traktu pasterskiego z Bystrego do Kuźnic. Dawniej była pierwszym odcinkiem Drogi pod Reglami, którą zwożono do huty w Kuźnicach rudy żelaza z Tatr. Droga ta odkręcała na zachód w dolnym odcinku alei Przewodników Tatrzańskich (obecna ul. Bogówka) i wiodła podnóżem Tatr aż do Doliny Kościeliskiej. W owym czasie wzdłuż obecnej alei od Bystrego do Kuźnic ciągnęły się zakłady hutnicze, kuźnie z młotami napędzanymi kołami wodnymi na potoku Bystra i ubogie, drewniane, chaotycznie rozrzucone domki „hamerników”, czyli hutników.
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
Droga zaczyna się na rondzie Jana Pawła II (dawnym Kuźnickim). Następnie prowadzi na południowy wschód, potem na południe, cały czas w górę. Znajduje się w całości na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego. Zaraz powyżej ronda, od miejsca, w którym droga wchodzi w ciasny wylot Doliny Bystrej pomiędzy stokami Nosala i Krokwi (skrzyżowanie z drogą Mieczysława Karłowicza), droga prowadzi na obszarze Tatr.
Obowiązuje zakaz wjazdu pojazdów samochodowych. Nie dotyczy on minibusów komunikacji miejskiej, taksówek, pojazdów mieszkańców, pojazdów ze specjalnymi zezwoleniami i pojazdów służb uprzywilejowanych.
Droga rozpoczyna się na wysokości 905 m n.p.m., a kończy na wysokości 1117 m n.p.m. Różnica wysokości wynosi 221 m[potrzebny przypis]. Obsadzona jest jesionami, modrzewiami i jaworami, które w 1970 uznane zostały za pomniki przyrody (wówczas miały już ok. 140 lat).
Zabudowa[edytuj | edytuj kod]
Aleja jest zabudowana w niewielkim stopniu. Po lewej (wschodniej) stronie stoją przy niej głównie nowe budynki (pensjonaty i ośrodki wczasowe). Po prawej (zachodniej) stronie znajdują się: hala sportowa i tor lodowy (zaraz za rondem), „Księżówka”, Polana Kuźnicka, na której istnieje wypas kulturowy i pomnik „Prometeusz rozstrzelany” Władysława Hasiora.
Ważne budynki[edytuj | edytuj kod]
- Gospoda Kolibecka
- budynek Centrum Formacyjno-Szkoleniowego „Księżówka” (nr 2)
- Ośrodek Wypoczynkowy Kabel
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- Pascal Travel Klub – Co zwiedzić?.
- Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „WiT” s.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
- Praca zbiorowa: Zakopane. 2006. ISBN 978-83-7304-658-0.