Aleja Wielkopolski w Warszawie
| Filtry | |||||||||||||||||||||||||||||||
 Widok od strony ul. Filtrowej | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||
 52°13′04,0″N 20°59′41,0″E/52,217778 20,994722
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Aleja Wielkopolski – aleja w Warszawie, wytyczona w latach 1932–1935 według projektu Zygmunta Hellwiga. Oś wzdłużna założonego w 1938 roku parku Wielkopolskiego[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
W założeniu miała ona stanowić jedną z osi nigdy nie wybudowanej Dzielnicy Józefa Piłsudskiego. Według ówczesnych planów aleja Wielkopolski miała liczyć 60 metrów szerokości i być znacznie dłuższa – jej bieg kończył by się przy ul. Wołoskiej na wysokości ul. Madalińskiego.
Ostatecznie udało się zrealizować tylko fragment od ul. Filtrowej do ul. Wawelskiej.
Wzdłuż alei wytyczono mniejsze uliczki – Łęczycką i Łukasza Górnickiego stanowiące granice parku Wielkopolskiego – założonego w 1938 roku skweru mającego według przedwojennych planów tworzyć oprawę dla tego fragmentu założenia.
Od strony ulicy Filtrowej, więc na początku alei, w latach 1926 – 1930 r. powstały dwa należące do Kolonii Lubeckiego, bliźniacze budynki spółdzielcze na Filtrowej 63 i 65, zaprojektowane przez Romana Felińskiego. Pierwszy z nich powstał dla Spółdzielni Mieszkaniowej Urzędników Prywatnych i Wolnych Zawodów, drugi (ul. Filtrowa 65) dla Spółdzielni Mieszkaniowej „Osiedle Wojskowe”.
Pod koniec lat 30. planowano wytyczenie nowych ulic na skwerze między aleją Wielkopolski i ulicami Reja, Dantyszka i Krzyckiego. Miały one nosić nazwy Mekki i Medyny w związku z planami budowy w tym miejscu meczetu dla społeczności tatarskiej, jednak wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację tych planów.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 3. Dmochowskiego−Furmańska. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 1996, s. 109. ISBN 83-906629-2-2.