Aleksander Hauke

Aleksander Hauke
	major saperów
Data i miejsce urodzenia	6 maja 1880 ; Piotrków Trybunalski
Data i miejsce śmierci	4 października 1949 ; Kraków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	10 Pułk Saperów,; Departament Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia

Aleksander Teodor Jan Hauke herbu Bosak (ur. 6 maja 1880 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 4 października 1949 w Krakowie) – major inżynier saperów Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Zygmunta (1851–1912) (wnuk Aleksandra Jana) i Zofii z domu Kosteckiej (wnuczki Franciszka Kosteckiego). Ukończył studia z tytułem inżyniera.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia majora saperów ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[1]^[2]. W 1923, 1924 był oficerem 10 pułku saperów w Przemyślu^[3]^[4]. W 1923, 1924, jako oficer nadetatowy tej jednostki, był kierownikiem referatu w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych^[5]^[6]. Później został przeniesiony w stan spoczynku. W 1928, jako emerytowany oficer zamieszkiwał w Warszawie^[7]. W 1934 pozostawał na ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III z przydziałem mobilizacyjnym do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”^[8].

Był członkiem Sodalicji Mariańskiej panów pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, Królowej Korony Polskiej^[9]. W latach 30. był prezesem rady wyższej Towarzystwa św. Wincentego à Paulo w Warszawie^[10].

Jego żoną była Maria z domu Dunin-Markiewicz herbu Łabędź (1882–1956). Ich dziećmi byli Maurycy (1911–1970), Zofia (1913–1958) i Zygmunt (1916–2009).

Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera CD, rząd wsch.).

Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Dla Kościoła i Papieża („Pro Ecclesia et Pontifice”) – Watykan

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Roman Brelewski – także oficer inżynier i członek Sodalicji Mariańskiej oraz Towarzystwa św. Wincentego à Paulo w Warszawie, również odznaczony krzyżem PEP

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 906.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 829.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1547.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 816.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 20.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 20.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 899.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 350, 852.
↑ List otwarty do Pana Ministra Sprawiedliwości. „Gazeta Polska”, s. 1, Nr 9 z 12 stycznia 1928.
↑ Pod egidą św. Wincentego à Paulo. „Kurier Warszawski”, s. 7, Nr 9 z 9 stycznia 1937.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
Aleksander Hauke. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-11-11].
Aleksander Hauke. geni.com. [dostęp 2015-11-11].

[CITEREFRocznik_Oficerski1923906-1] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 906.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924829-2] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 829.

[CITEREFRocznik_Oficerski19231547-3] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1547.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924816-4] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 816.

[CITEREFRocznik_Oficerski192320-5] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 20.

[CITEREFRocznik_Oficerski192420-6] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 20.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928899-7] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 899.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934350,_852-8] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 350, 852.

[9] List otwarty do Pana Ministra Sprawiedliwości. „Gazeta Polska”, s. 1, Nr 9 z 12 stycznia 1928.

[10] Pod egidą św. Wincentego à Paulo. „Kurier Warszawski”, s. 7, Nr 9 z 9 stycznia 1937.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]