Aleksander Karadziordziewić (1806–1885)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
książę Serbii
Okres

od 1842
do 1858

Poprzednik

Michał

Następca

Miłosz Wielki

Dane biograficzne
Dynastia

Karadziordziewiciów

Data i miejsce urodzenia

11 października 1806
Topola

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 1903
Timișoara

Miejsce spoczynku

Cerkiew św. Jerzego na Opalencu w Topoli

Ojciec

Jerzy Czarny

Matka

Helena Jovanović

Żona

Persyda Nenadović
od 1 czerwca 1830
do 29 marca 1873

Dzieci

Poleksja, Kleopatra, Aleksja, Swetozar, Piotr I, Helena, Andrzej, Elżbieta, Jerzy, Arsen

Aleksander Karadziordziewić (serb. Александар Карађорђевић, Aleksandar Karađorđević; ur. 11 października 1806, zm. 3 maja 1885) – syn Jerzego Czarnego (Karađorđe). Książę serbski w latach 1842-1858. Unowocześnił administrację państwa, popierał rozwój kulturalny kraju. W polityce zagranicznej orientował się na Austrię.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość spędził na emigracji w Austrii i Rosji. Po abdykacji Miłosza I Obrenowicia uzyskał w 1839 zgodę na powrót do kraju od jego syna i następcy Michała, który mianował go swoim porucznikiem-adiutantem. Od 1842 roku na tronie serbskim. Przeprowadził reformę szkolnictwa (założył liczne szkoły rolnicze i przemysłowe, wysyłał urzędników i nauczycieli na studia do Paryża, Londynu, Wiednia, Pragi i Berlina), popierał rozwój kultury. W stosunkach z Turcją zachowywał umiar. W okresie wojny krymskiej nie poparł żadnej ze stron. Oskarżony o prowadzenie polityki austrofilskiej. Został zdetronizowany przez parlament (Skupštinę) pod naciskiem Rosji. Resztę życia spędził w Temeszwarze (obecnie Timișoara).