Aleksander Krasuski

Aleksander Stanisław Krasuski
	podporucznik lekarz
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1890 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	kwiecień 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka; kampania wrześniowa

Aleksander Stanisław Krasuski (ur. 3 maja 1890 w Warszawie, zm. 1940 w Charkowie) – doktor medycyny^[1], historyk medycyny, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Alojzego i Gabrieli z Kaczorowskich. Absolwent UW (1918)^[1], uczeń Marcelego Handelsmana, doktorat pod kierunkiem Stefana Czarnkowskiego w 1935 (wydana w 1946). Pracę habilitacyjną poświęcił historii dżumy w Polsce, rękopis zaginął w czasie wojny.

Uczestnik jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej, w stopniu podporucznika, pod-lekarza^[1]. Od 1926 roku w pospolitym ruszeniu^[1]. W kampanii wrześniowej był w kadrze 1 Szpitala Okręgowego^[1]. Uwięziony przez NKWD w Starobielsku, zginął zamordowany w Charkowie.

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika^[2]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Fenina a salicyl, salol, aspiryna w leczeniu ostrego goścca stawowego i innych chorób gorączkowych, Poznań 1928.
Bernardino Ramazzini jako twórca nauki o chorobach zawodowych i jego wpływ na medycynę polską na przełomie XVIII i XIX wieku, Warszawa 1934.
Zarys historyczny leczenia morzem i jego leczenia społecznego, Warszawa 1935.
Na co chorowano i jak się leczono w dobrach magnatów polskich w końcu 18-go wieku, Warszawa 1936.
Zarys historyczny talassoterapii, Warszawa 1937.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Księga Cmentarna. Charków. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 261. ISBN 83-916663-5-2. [dostęp 2014-06-12].
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Hanna Górska, Krasuski Aleksander Stanisław [w:] Słownik historyków polskich, red. Maria Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 261.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Publikacje Aleksandra Krasuskiego w bibliotece Polona

[księga-1] Księga Cmentarna. Charków. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 261. ISBN 83-916663-5-2. [dostęp 2014-06-12].

[2] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[1]

[2]