Aleksander Szenajch

{{{imię i nazwisko}}}
	[[Plik:{{{grafika}}}\|240x240px\|alt=Ilustracja\|{{{opis grafiki}}}]]; {{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko	{{{pełne imię i nazwisko}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} ; {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} ; {{{miejsce śmierci}}}
Wzrost	171 cm
Pozycja	napastnik, pomocnik
	Informacje klubowe
Klub	{{{klub}}}
Numer w klubie	{{{numer w klubie}}}
Kariera juniorska
Lata	Klub
BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska
BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
	{{{medale}}}
	Odznaczenia
	{{{odznaczenia}}}
	Multimedia w Wikimedia Commons
	[[q:{{{wikicytaty}}}\|Cytaty w Wikicytatach]]
	[{{{www}}} Strona internetowa]

Aleksander Szenajch
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	24 sierpnia 1904 ; Warszawa, Rosja
Data i miejsce śmierci	5 czerwca 1987 ; Bruksela, Belgia
	Przebieg służby
Lata służby	od 1939
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa powstanie warszawskie
Późniejsza praca	sportowiec, dziennikarz
	Odznaczenia

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 24 sty 2018, była oparta na tej wersji.

Aleksander Szenajch (ur. 26 sierpnia 1904 w Warszawie, zm. 5 czerwca 1987 w Brukseli) – polski lekkoatleta i piłkarz, olimpijczyk, dziennikarz sportowy.

Życiorys

Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie w 1921 r. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc w szeregach najpierw 201. pułku piechoty, a potem 36. pułku piechoty Legii Akademickiej. Został udekorowany za męstwo Krzyżem Walecznych.

Aktywność sportowa

Był wszechstronnym sportowcem, ale największe sukcesy osiągnął w lekkoatletyce i piłce nożnej. W obu tych dyscyplinach startował przede wszystkim w barwach Warszawianki.

Lekkoatletyka

Jako lekkoatleta był sprinterem. Był członkiem sekcji lekkoatletycznej Warszawianki. Jedenaście razy zdobywał mistrzostwo Polski:

bieg na 100 m – 1923, 1924, 1925, 1928, 1929 i 1930
bieg na 200 m – 1924, 1927, 1928 i 1929
sztafeta 4 x 100 m – 1928.

Pięć razy był wicemistrzem: 100 m – 1927; 200 m – 1925, 1930; sztafeta 4 x 100 m – 1923 i 1930. Cztery razy był brązowym medalistą: 100 m – 1922; sztafeta 4 x 100 m – 1924, 1925 i 1927.

Startował na Igrzyskach Olimpijskich w 1924 w Paryżu na 100 m i 200 m, ale odpadł w eliminacjach. Czternaście razy^[1] reprezentował Polskę w meczach międzypaństwowych. Dwadzieścia dwa razy bił rekordy Polski, w tym jako pierwszy Polak pokonał granicę 11 sekund na 100 m (w 1925). Jego rekord Polski w biegu na 100 m to 10,8 s, a w biegu na 200 m – 22,3 s.

Piłka nożna

Karierę piłkarza zaczął w 1918 r.: w latach 1918–1920 grał w I drużynie piłkarskiej klubu Polonia Warszawa. Później grał w Warszawiance w I lidze w latach 1927–1931 jako napastnik i pomocnik. Rozegrał w I lidze 66 spotkań i strzelił 16 bramek. W sumie, grając w barwach Warszawianki rozegrał 250 meczów, w tym 18 w reprezentacji Warszawy^[1].

Dziennikarstwo sportowe

Już podczas kariery zawodniczej rozpoczął pracę jako dziennikarz sportowy, którą kontynuował do wybuchu wojny. Był m.in. redaktorem naczelnym czasopisma Stadjon (1929–1931) oraz kierował agencją "Centrosport" (1928–1939). Współpracował z Tygodnikiem Sportowym od 1923 r. Wraz z Władysławem Dobrowolskim wydał w 1927 r. broszurę "Stumetrówka". Biegi krótkie i sztafetowe.

Członkostwo w organizacjach

Szejnach był m.in.:

członkiem zarządu Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (od 1930, w marcu 2916 wybrany kierownikiem referatu prasowego i członkiem Komisji Trzech^[2])
członkiem Ligi Polskiego Związku Piłki Nożnej (od 1933 r.)
członkiem klubu sportowego Warszawianka
członkiem Towarzystwa Międzynarodowego i Krajowego Zawodników Kontraktowych
wiceprezesem Związku Dziennikarzy Sportowych Rzeczypospolitej Polskiej.

Wojna i po wojnie

W kampanii wrześniowej walczył w stopniu podporucznika w 1. pułku artylerii przeciwlotniczej. Następnie działał w konspiracji. Był oficerem personalnym w Wydziale Zrzutów Oddziału Dowodzenia i Łączności Komendy Głównej Armii Krajowej (nosił pseudonim Roman). Walczył w powstaniu warszawskim. Następnie był w niewoli niemieckiej, a po wyzwoleniu służył w 1 Dywizji Pancernej. Po demobilizacji zamieszkał w RFN, a następnie w Belgii, gdzie zmarł.

Jego kuzynem był Karol Szenajch, hokeista, olimpijczyk z St. Moritz (1928).

Przypisy

↑ ^a ^b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 719.
↑ Podział prac w zarządzie P.Z.L.A.. „Echo”. 67, s. 7, 7 marca 1936.

Bibliografia

Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017

Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>

BŁĄD PRZYPISÓW

[CW-2] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 719.

[3] Podział prac w zarządzie P.Z.L.A.. „Echo”. 67, s. 7, 7 marca 1936.

[a]

[1]

[2]