Aleksandr Biezborodko

Aleksandr Biezborodko
Data i miejsce urodzenia	1747 ; Głuchów
Data śmierci	1799
	Wicekanclerz Imperium Rosyjskiego
Okres	od 1797; do 1799
Poprzednik	Iwan Ostermann
Następca	Nikita Pietrowicz Panin
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksandr Andriejewicz Biezborodko (ros: Алекса́ндр Андре́евич Безборо́дко, ur. 1747 w Głuchowie, zm. 1799) – rosyjski polityk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od roku 1765 w armii. Brał udział w I wojnie tureckiej. Od 1775 na dworze w Petersburgu. Od roku 1780 w służbie dyplomatycznej. W 1783 roku szef kancelarii wicekanclerza Ostermanna. W 1787 towarzyszył Katarzynie II w podróży na południe oraz w rozmowach ze Stanisławem Augustem i Józefem II. Prowadził rokowania pokojowe z Turcją w Jassach - 1791 r. Poróżniony z faworytem cesarzowej Zubowem usunął się w cień. W 1797 roku car Paweł I mianował go kanclerzem i nadał mu tytuł książęcy.

Urząd kanclerza Imperium Rosyjskiego - najwyższy urząd w państwie sprawował od 1797 do 1799 roku. Polityką zagraniczną Rosji kierował, odkąd zmarł Nikita Panin (1783).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

rosja.osman.livenet.pl. rosja.osman.livenet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-01-14)].

Posolsky Prikaz, przewodniczący (1549–1699)	Iwan Wiszkowaty (1549–1570) Wasilij i Andriej Szelkalow (1570–1601) Iwan Gramotyn (1605–1606) Piotr Tretiakow (1608–1610) Iwan Gramotyn (1610–1612) Piotr Tretiakow (1613–1618) Iwan Gramotyn (1618–1626) Iwan Gramotyn (1634–1635) Almaz Iwanow (1635–1667) Afanasy Ordin-Naszczokin (1667–1681) Artamon Matwiejew (1671–1676) Wasilij Golicyn (1682–1689) Emelian Ukrainczew (1689–1697) Lew Naryszkin (1697–1699)
Kanclerze i wicekanclerze Carstwa Rosyjskiego i Imperium Rosyjskiego (1699–1801)	Fiodor Gołowin (1700–1706) Piotr Szafirow (1706–1708) Gawriłło Gołowkin (1706–1734) Andriej Ostermann (1734–1740) Aleksiej Czerkaski (1740–1742) Aleksy Piotrowicz Bestużew-Riumin (1744–1758) Michaił Iłłarionowicz Woroncow (1758–1763) Nikita Panin (1763–1781) Iwan Andrejewicz Ostermann (1781–1797) Aleksandr Bezborodko (1797–1799) Fiodor Rostopczyn (1799–1801) Nikita Pietrowicz Panin 1801
MSZ Imperium Rosyjskiego (1801–1917)	Wiktor Koczubej (1801–1802) Aleksander Woroncow (1802–1804) Adam Jerzy Czartoryski (1804–1806) Andriej Budberg (1806–1808) Nikołaj Rumiancew (1807–1814) Karl Nesselrode (1814–1856) Ioannis Kapodistrias (1816–1822, razem z Nesselrode’m) Aleksandr Gorczakow (1856–1882) Nikołaj de Giers (1882–1895) Aleksiej Łobanow-Rostowski (1895–1896) Nikołaj Szyszkin (1896–1897) Nikołaj Murawiow (1897–1900) Władimir Lambsdorff (1900–1906) Aleksandr Izwolski (1906–1910) Siergiej Sazonow (1910–1916) Borys Stürmer 1916 Nikołaj Pokrowski (1916–1917)
MSZ Rządu Tymczasowego Rosji	Pawieł Milukow (1917) Michaił Tereszczenko (1917)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych RFSRR	Lew Trocki (1917–1918) Gieorgij Cziczerin (1918–1923)
Ludowy Komisariat Spraw Zagranicznych ZSRR (1922–1946)	Gieorgij Cziczerin (1923–1930) Maksim Litwinow (1930–1939) Wiaczesław Mołotow (1939–1946)
Ministerstwo Spraw Zagranicznych ZSRR (1946–1991)	Wiaczesław Mołotow (1946–1949) Andriej Wyszynski (1949–1953) Wiaczesław Mołotow (1953–1956) Dmitrij Szepiłow (1956–1957) Andriej Gromyko (1957–1985) Eduard Szewardnadze (1985–1990) Aleksandr Biessmiertnych 1991 Boris Pankin 1991 Eduard Szewardnadze
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej	Andriej Kozyriew (1990–1996) Jewgienij Primakow (1996–1998) Igor Iwanow (1998–2004) Siergiej Ławrow (od 2004)