Aleksandr Dubrowin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Dubrowin
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1855
Kungur

Data i miejsce śmierci

14 kwietnia 1921
Moskwa

przewodniczący Związku Narodu Rosyjskiego
Okres

od 21 listopada 1905
do 1911

Poprzednik

powstanie organizacji

Następca

Emmanuił Konownicyn

Aleksandr Iwanowicz Dubrowin (ur. 1855 w Kungurze, zm. 1918 lub 1921) – rosyjski lekarz i działacz monarchistyczny, jeden z założycieli Związku Narodu Rosyjskiego.

Ukończył studia medyczne, pracując jako lekarz zyskał znaczną popularność[1]. Po 1900 całkowicie skupił się na działalności politycznej, głosząc idee "umocnienia pozycji ludu rosyjskiego" i "osłabieniu wpływu Żydów". W 1905 współtworzył (z Władimirem Puriszkiewiczem[2]) masową organizację prawosławno-konserwatywno-monarchistyczną Związek Narodu Rosyjskiego, która miała przeciwstawiać się ruchowi rewolucyjnemu w kraju. Dubrowin redagował pismo Russkoje Znamia, jakie miało być przeciwwagą dla prasy socjalistycznej, organizował również druk broszur i publikacji, w których atakował koncepcje rewolucyjne, masonerię i Żydów[1].

Przeciwstawiał się zwołaniu Dumy Państwowej jako organu ustawodawczego, opowiadając się jedynie za spełnianiem przez nią funkcji doradczych. Protestował również przeciwko reformom agrarnym rządu Stołypina; na tle jego stosunku do tych reform, jak również z powodu jego osobistego konfliktu z Puryszkiewiczem, w Związku Narodu Rosyjskiego doszło do rozłamu[1][2]. Konsekwentnie sprzeciwiał się równouprawnieniu Żydów[1]. W latach 1906, 1907 i 1915 organizował zjazdy rosyjskich organizacji monarchistycznych. Kilkakrotnie na jego życie organizowane były zamachy, z których wychodził cało[1]. Sam Dubrowin z kolei poparł przeprowadzone przez członków Czarnej Sotni zamachy na posłów do Dumy Michaiła Herzensteina i Grigorija Jollosa[3].

Uwięziony po rewolucji lutowej[4], został skazany na śmierć i rozstrzelany po rewolucji październikowej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Dubrowin Aleksandr Iwanowicz. hrono.ru. [dostęp 2011-11-14]. (ros.).
  2. a b Władimir Mitrofanowicz Puriszkiewicz. hrono.ru. [dostęp 2011-11-05]. (ros.).
  3. R. Levy, Antisemitism: a historical encyclopedia of prejudice and persecution, s.71
  4. Bazylow L.: Obalenie caratu. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 429.