Aleksiej Titarienko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksiej Titarienko
Data i miejsce urodzenia

30 marca 1915
Mariupol

Data i miejsce śmierci

14 lipca 1992
Kijów

II sekretarz KC KPU
Okres

od 1982
do 1988

podpis
Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Przyjaźni Narodów Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru”

Aleksiej Antonowicz Titarienko (ros. Алексе́й Анто́нович Титаре́нко, ukr. Олексій Антонович Титаренко, ur. 17 marca?/30 marca 1915 w Mariupolu, zm. 14 lipca 1992 w Kijowie) – radziecki polityk, II sekretarz KC KPU (1982–1988), Bohater Pracy Socjalistycznej (1985).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1937 ukończył Mariupolski Instytut Metalurgiczny, w latach 1937–1939 służył w Armii Czerwonej, 1939–1941 majster, technolog, zastępca szefa warsztatu Mariupolskiego Zakładu Metalurgicznego. Od 1940 w WKP(b), w latach 1941–1946 szef warsztatu fabryki metalurgicznej w Niżnym Tagile, 1946–1948 szef warsztatu i zastępca szefa wydziału Mariupolskiego Zakładu Metalurgicznego, 1948–1951 I sekretarz rejonowego komitetu KP(b)U w obwodzie stalińskim (obecnie obwód doniecki). Od 1951 kierownik wydziału Komitetu Obwodowego KP(b)U w Stalino (Doniecku), w latach 1951–1952 sekretarz Stalińskiego Komitetu Obwodowego KP(b)U, od 1952 do marca 1960 I sekretarz Komitetu Miejskiego KP(b)U w Stalino. Od 27 września 1952 do 8 stycznia 1965 zastępca członka KC KP(b)U/KPU, od 8 stycznia 1965 do 19 czerwca 1990 członek KC KPU, od 1 marca 1960 do sierpnia 1962 II sekretarz Stalińskiego/Donieckiego Komitetu Obwodowego KP(b)U. Od 16 sierpnia 1962 do 24 marca 1966 I sekretarz Zaporoskiego Komitetu Obwodowego (od stycznia 1963 do grudnia 1964: Zaporoskiego Przemysłowego Komitetu Obwodowego) KPU, od 18 marca 1966 do 22 października 1982 sekretarz KC KPU, od 18 marca 1966 do 12 grudnia 1988 członek Biura Politycznego KC KPU. Od 8 kwietnia 1966 do 30 marca 1971 zastępca członka, a od 9 kwietnia 1971 do 25 kwietnia 1989 członek KC KPZR. Od 22 października 1982 do 12 grudnia 1988 II sekretarz KC KPU, następnie na emeryturze. W latach 1966–1989 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR od 7 do 11 kadencji. Pochowany na Cmentarzu Bajkowym w Kijowie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]