Alfa Romeo 2300

Alfa Romeo 2300

Inne nazwy	Alfa Romeo Rio Alfa Romeo 85
Producent	FNM (1974 – 78); Fiat (1978 – 86)
Projektant	Giuseppe Scarnati
Zaprezentowany	1974
Okres produkcji	1974 – 1986
Miejsce produkcji	Brazylia Minas Gerais, Betim (1974 - 78); Rio de Janeiro (stan), Duque de Caxias (1978-1986)
Poprzednik	FNM 2150
Dane techniczne
Segment	E
Typy nadwozia	4-drzwiowy sedan
Silniki	R4 2.3 l
Skrzynia biegów	5-biegowa manualna
Napęd	tylny
Długość	4720 mm
Szerokość	1690 mm
Wysokość	1439 mm
Rozstaw osi	2729 mm
Masa własna	1210 – 1230 kg (bez kierowcy)
Zbiornik paliwa	100 litrów
Liczba miejsc	5
Bagażnik	600 l
Ładowność	400 kg
Dane dodatkowe
Pokrewne	Alfa Romeo Alfetta Alfa Romeo Alfa 6
Konkurencja	Ford Del Rey Ford Landau Chevrolet Opala Dodge Magnum (Brazylia)

{{Auto infobox}} Nieznane pola: "Ogumienie fabryczne" oraz "Wielkość produkcji". Przestarzałe pola: "wyposażenie dodatkowe".

Alfa Romeo 2300 to brazylijska limuzyna klasy wyższej-średniej, produkowana przez FNM od 1974 roku (od 1978 produkcję kontynuowano pod kierownictwem Fiata, przez kolejne 8 lat).

Z wyglądu samochód przypomina produkowaną w Europie Alfettę, jest jednak znacznie większy. Faktem jest, że w toku prac rozwojowych nad Alfą 6 zmieniono projekt nadwozia, zaś dotychczasowe szkice nadwozia zostały wykorzystane w stylizacji brazylijskiej Alfy 2300. Również położenie skrzyni biegów jest inne niż w przypadku Alfetty, w której zastosowano układ transaxle. W modelu 2300 skrzynia biegów jest umieszczona podobnie jak w przypadku Alfy 6 - za silnikiem. Podzespoły techniczne Alfy Romeo 2300 są rozwinięciem starszej Alfy 1900. Jako źródło napędu stosowano rzędowe silniki czterocylindrowe, wykorzystujące żeliwny blok. Silniki te były jednak znacznie potężniejsze od poprzednich konstrukcji, z racji wzrostu pojemności do 2.3 l. Wszystkie silniki wyposażone zostały w dwa wałki rozrządu, napędzane łańcuchem. Od 1976 oferowano zmodernizowane modele - 2300 B, oraz usportowiony 2300 Ti z silnikiem zasilanym dwoma podwójnymi gaźnikami Solex. Modyfikacje obejmowały przestylizowanie wnętrza, co zaowocowało wzrostem ergonomii, poprawiono także estetykę nadwozia - powiększono światła tylne, zmieniono klamki, zastosowano też bardziej wyraziste logo oraz tarczę. Jednostki napędowe zostały przystosowane do zasilania benzyną o niższej liczbie oktanowej, co zaowocowało także zmniejszeniem zapotrzebowania na paliwo, moc pozostała na tym samym poziomie, wzrósł moment obrotowy. Silnik otrzymał więcej poduszek, usprawniono też zawieszenie tylne. Model 2300 Ti posiadał w standardzie cztery zagłówki i klimatyzację, był też pierwszym brazylijskim samochodem wyposażonym w trzypunktowe pasy bezpieczeństwa. Alfa Romeo 2300 została przetestowana na dystansie 30 000 kilometrów przez magazyn motoryzacyjny Quatro Rodas. Testy wykazały trwałość podzespołów mechanicznych, zaletą był także duży zbiornik paliwa, jednakże samochód krytykowano za drobne usterki oraz podatność na korozję.

Pod zarządem Fiata

W 1978 r. Fiat przejął kontrolę nad FNM, zaś produkcję Alfy Romeo 2300 przeniesiono do Betim. Pod kierownictwem Fiata ulepszono zabezpieczenia antykorozyjne. Od 1980 modele 2300 B oraz 2300 Ti zostały zastąpione przez - odpowiednio - 2300 SL oraz 2300 Ti4. Wśród zmian pojawiły się rolety tylnej szyby, antena wbudowana w przednią szybę, w wersji 2300 Ti4 zastosowano także wspomaganie kierownicy oraz hamulce tarczowe na wszystkich kołach. W 1981 roku dodano do oferty także silniki przystosowane do zasilania etanolem, w których podniesiono stopień sprężania, w tym samym roku po raz pierwszy uzyskano lepszy wynik sprzedaży od jednego z głównych konkurentów Forda Landau. Dwa lata później Alfa Romeo 2300 była najdroższym samochodem na rynku brazylijskim, sprzedaż znów zaczęła spadać. W roku modelowym 1985 po raz kolejny przestylizowano nadwozie, poszerzono atrapę wlotu powietrza oraz tylne światła. Nowością był metalowy zderzak z plastikowymi kłami. Wśród udogodnień znalazła się elektrycznie otwierana pokrywa bagażnika i klapka wlewu paliwa. Wśród zmian mechanicznych przeniesiono położenie wsporników silnika, rozrusznik zastąpiono mocniejszym. Wprowadzono wygodniejsze siedzenia tylne, nową kierownica. Zmodernizowany pojazd został przemianowany na „Alfa Romeo 85”. Produkcja miała zostać przerwana do listopada 1986 roku. Alfy Romeo 2300 była ostatnim osobowym modelem FNM, opracowanym w Brazylii. Przez cały okres produkcji zbudowano 29 564 egzemplarze.

Nieznana ilość pojazdów została sprzedana w Europie, gdzie od 1978 roku oferowano je pod nazwą Alfa Romeo 2300 Rio. Cechowały się one silnikiem o podniesionym stopniu sprężania. Alfy 2300 Rio nie znalazły wielu nabywców, większość z nich niszczała w holenderskich dokach, wystawiona na działanie morskiego powietrza.

Alfa Romeo 2300 w wyścigach

Alfa Romeo 2300 uczestniczyła również w rajdach samochodów Grupy B. Podczas 25-godzinnego wyścigu Interlagos w 1976 roku, jedna Alfa Romeo zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, pokonując znacznie mocniejszego Chevroleta Opalę oraz Forda Mavericka.

Na Międzynarodowym Rajdzie Brazylii w 1979 roku, kierowca polskiego pochodzenia, Wilson Fittipaldi Júnior wystartował w Alfie Romeo 2300, mając za pilota Carlosa Güido Weck'a. Zajęli oni piąte miejsce w klasyfikacji ogólnej, po przejechaniu dystansu 2,2 tysiąca kilometrów.

Dane techniczne

Model	Moc (KM przy obr/min)	Moment obrotowy (Nm przy obr/min)	Stopień sprężania	Sposób zasilania	Przyśpieszenie 0 - 100 km/h (s)	Prędkość maksymalna (km/h)	Średnie spalanie ( l /100 km ) [dane rzeczywiste]
2300	140 / 5700	206 / 3500	7,5 : 1	gaźnik Solex C34EIES	11.7	169	13.1 [12,7]
2300 B	141 / 5700	211 / 3500				170	8.4 [11,5]
2300 Ti	149 / 5700	226 / 3500		2 gaźniki Solex C40DHC	10.2	175	b.d. [12,9]
2300 Ti Álcool	145 / 5200 (na etanolu)	226 / 3400	10,6 : 1	gaźnik Solex H34SEIE	11,2	172	b.d. [19,2]
	115 / 5200 (na benzynie)						b.d.
2300 Ti 4	149 / 5500	235 / 3500	7,5 : 1	gaźnik Weber C40ADDHE125	10.2	183	11.5 [13,5]
2300 Rio	163 / 5500	239 / 5500	9 : 1	2 gaźniki Solex C40DHC	9,2	184	13.4 [b.d.]