Alfred Staszewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Staszewicz
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1896
Mokra Dąbrowa k. Pińska

Data i miejsce śmierci

20 października 1973
Wiedeń

Alfred Staszewicz (ur. 30 stycznia 1896 w Mokrej Dąbrowie w okolicach Pińska, zm. 20 października 1973 w Wiedniu[1]) – polski szermierz, żołnierz, olimpijczyk z Berlina 1936.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Piotra i Alicji ze Skimrutów[2]. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Chodził do szkół w Wilnie oraz Warszawie. W 1914 roku został wcielony do Armii rosyjskiej. W armii rosyjskiej zaczął uprawiać szermierkę. W 1915 Ukończył tam szkołę oficrską w stopniu młodszego oficera. W 1917 roku przybył do Francji. Wstąpił tam do Armii Hallera. Został awansowany do stopnia kapitana. W tym samym roku został ciężko ranny podczas walki na froncie[3]. Po zakończeniu wojny pozostał we Francji. Został zawodnikiem francuskiego klubu Cercie Hoche-Anjou. Jako jedyny Polak brał udział w Igrzyskach krajów sprzymierzonych w 1919 roku. W 1928 roku pokonał mistrza olimpijskiego w szpadzie Luciena Gaudina. W końcu lat dwudziestych z powodów finasowych porzucił szermierkę. Powrócił do uprawiania sportu w 1936 roku. został powołany do kadry na igrzyska olimpijskie w Berlinie. Na igrzyskach olimpijskich w 1936 wystartował w turnieju drużynowym w szpadzie. Wystąpił w meczu przeciwko reprezentacji Portugalii nie odnosząc sukcesu[3]. Drużyna Polska (partnerami byli:Antoni Franz, Roman Kantor, Rajmund Karwicki, Kazimierz Szempliński, Teodor Zaczyk) zajęła miejsca 5.-8[4]. Po igrzyskach olimpijskich nadal mieszkał we Francji. Po zakończeniu II wojny światowej nadal uprawiał szermierkę. W dniach 5-7 grudnia 1946 brał udział w międzynarodowych zawodach w Wiedniu W turnieju indywidualnym odniósł zwycięstwo.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Staszewicz na stronie www.sejm-wielki.pl
  2. Wryk 2015 ↓, s. 547.
  3. a b Wryk 2015 ↓, s. 548.
  4. Épée, Team, Men. olympedia.org. [dostęp 2020-10-13]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Wryk: Olimpijczycy Drugiej Rzeczypospolitej. Poznań: Nauka i Innowacje, 2015, s. 547-548. ISBN 978-83-64864-22-3.