Alison Goldfrapp

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alison Goldfrapp
Ilustracja
Alison Goldfrapp, 2023
Imię i nazwisko

Alison Elizabeth Margaret Goldfrapp

Data i miejsce urodzenia

13 maja 1966
Londyn

Gatunki

muzyka elektroniczna, synth pop, trip hop, ambient techno

Zawód

wokalistka

Aktywność

od 1994

Wydawnictwo

Mute, BMG

Zespoły
Goldfrapp
Strona internetowa

Alison Elizabeth Margaret Goldfrapp[1] (ur. 13 maja 1966 w Enfield w Londynie)[2] – angielska wokalistka, autorka piosenek i producentka muzyczna. Założycielka duetu Goldfrapp, działającego od 1999 roku.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Podczas koncertu w Oxfordzie, 2010

W 1994 roku udzieliła się wokalnie na płytach zespołów Orbital i Dreadzone. Współpracowała z Trickym przy nagraniu jego singla „Pumpkin”.

W 1999 poznała kompozytora Willa Gregory’ego, z którym założyła duet o nazwie Goldfrapp. Muzycy związali się z wytwórnią Mute Records i w kolejnym roku wydali pierwszą płytę, Felt Mountain, która otrzymała pozytywne recenzje i osiągnęła umiarkowany sukces komercyjny. Alison nagrała też wokale na płytę OVO Petera Gabriela. W 2003 i 2005 duet wydał kolejno płyty Black Cherry i Supernature – każda sprzedała się lepiej niż poprzednia. Pochodziły z nich przeboje „Strict Machine”, „Ooh La La” i „Number 1”. Z kolei płyta Seventh Tree (2008) osiągnęła nieco mniejszy sukces, choć zawierała popularny singel „A&E”.

W 2009 Alison otrzymała honorowy doktorat z muzyki Uniwersytetu w Portsmouth[3]. W 2010 ukazał się album Head First z przebojem „Rocket”, a następnie Tales of Us (2013) i Silver Eye (2017).

W 2022 roku Alison pojawiła się na dwóch singlach duetu Röyksopp, „Impossible” i „The Night”, tym razem pod pełnym imieniem i nazwiskiem. W maju 2023 artystka wydała pierwszy solowy album, The Love Invention, który dotarł do 6. miejsca listy sprzedaży w Wielkej Brytanii[4], a także m.in. do top 40 w Szwajcarii i Niemczech[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest biseksualistką – na początku 2010 roku ogłosiła swój związek z edytorką filmową Lisą Gunning[6]. W listopadzie 2020 potwierdziła, że jej partnerem jest architekt Peter Culley[7].

Ma dysleksję[8].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Goldfrapp#Dyskografia.

Albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

  • The Love Invention (2023)

Single[edytuj | edytuj kod]

  • „Digging Deeper” (oraz Claptone) (2023)
  • „Fever” (oraz Paul Woolford) (2023)
  • „So Hard So Hot” (2023)
  • „NeverStop” (2023)
  • „Love Invention” (2023)
  • „The Beat Divine” (2023)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ASCAP ACE – Search Results. American Society of Composers, Authors and Publishers. [dostęp 2009-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-25)]. (ang.).
  2. Alison Goldfrapp. The Insider. [dostęp 2009-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-17)]. (ang.).
  3. Honorary Graduates | Graduation. University of Portsmouth. [dostęp 2023-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-10)]. (ang.).
  4. Official Albums Chart Top 100 on 19/5/2023. Official Charts Company. [dostęp 2023-09-14]. (ang.).
  5. Alison Goldfrapp - The Love Invention. swisscharts.com. [dostęp 2023-09-14]. (niem.).
  6. Paul Flynn. Alison Goldfrapp walks alone. „The Sunday Times”, 2010-02-28. [dostęp 2023-09-14]. [zarchiwizowane z adresu 2011-06-15]. (ang.). 
  7. Saturday 14 November 2020 - Monocle Minute. Monocle, 2020-11-14. [dostęp 2023-09-14]. (ang.).
  8. Miranda Sawyer. Gold rush. „The Guardian”, 2004-03-21. [dostęp 2023-09-14]. (ang.).