Allocinopus sculpticollis
| Allocinopus sculpticollis | |||
| Broun, 1903 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Allocinopus sculpticollis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Allocinopus sculpticollis – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Harpalinae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek opisany został w 1903 roku przez Thomasa Brouna[1][2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ciało długości od 9 do 11 mm, umiarkowanie wypukłe, czarniawe z czułkami, głaszczkami i odnóżami brązowawo-czerwonymi, żuwaczkami ciemnoczerwonymi i 1-2 czerwonymi kropkami na głowie, ogólnie gładkie i bezwłose. Mikrorzeźba silna: u populacji z Wyspy Północnej poprzeczna, a u tej z Wyspy Południowej izodiametryczna. Połysk ciała umiarkowany, niemetaliczny. Głowa na wysokości oczu szerokości wierzchołka przedplecza, z przodu płaska, a z tyłu nieco wypukła. Przedplecze sercowate, najszersze przed środkiem, o bokach silnie zbiegających się ku prostej, nieco węższej od pokryw nasadzie. Wierzchołek przedplecza wklęśnięty, a boczne zagłębienia rozszerzone ku tyłowi. Przednie kąty ostro ścięte, a tylne prawie wielokątne. Dołki przypodstawowe płytkie. Przednio-boczne uszczecinione punkty stykające się z obrzeżeniem bocznym. Punktowanie przedplecza silnie rozwinięte. Episternity zatułowia dłuższe niż szerokie. Pokrywy najszersze około połowy długości, o ramionach kanciastych, przedwierzchołkowym zafalowaniu słabym, rządkach przytarczkowych obecnych, a międzyrzędzie 3 pozbawionym uszczecinionych punktów za połową długości. Edeagus w widoku bocznym słabo łukowaty, o wierzchołku wąsko-spiczastym, a w widoku grzbietowym symetryczny, o prostym wierzchołku z dyskiem wierzchołkowym zaokrąglenie trójkątnym[1].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek zamieszkuje góry i niziny. Występuje w wilgotnych lasach, lasach bagiennych i w zaroślach wzdłuż strumieni. Żyje w ściółce. Prowadzi nocny tryb życia. Za dnia kryje się pod kamienia i kłodami. Aktywny od października do kwietnia[1].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten jest endemiczny dla Nowej Zelandii[2][1].