Alojzy Józekowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alojzy Paweł Józekowski
Alojzy Józek
Sadyba
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1920
Lewin Brzeski

Data i miejsce śmierci

18 listopada 2014
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1939–1944

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

73 pp; Oddział VI Sztabu Naczelnego Wodza

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

ekonomista, metalurg

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Alojzy Paweł Józekowski (również Alojzy Józek-Józekowski) pseud. „Sadyba” (ur. 21 grudnia 1920 w Lewinie Brzeskim, zm. 18 listopada 2014 w Warszawie)[1]podpułkownik Wojska Polskiego, po szkoleniu dla cichociemnych w Wielkiej Brytanii.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Alojzy Józekowski był synem Pawła Józka, kolejarza, i Aurelii z domu Zientek. Uczył się w szkole powszechnej w Wodzisławiu Śląskim i w gimnazjum polskim w Rybniku i w Żorach[2]. Działał w harcerstwie uzyskując stopień ćwika.

We wrześniu 1939 roku, jako ochotnik walczył w szeregach 73 pułku piechoty w okolicach Sosnowca i Jędrzejowa. Przekroczył granicę polsko-węgierską i został internowany na Węgrzech. Po kilku tygodniach udało mu się zbiec i przez Włochy przedostał się w grudniu 1939 roku do Francji, gdzie został skierowany do tworzącego się Wojska Polskiego. Uczył się również w szkole podchorążych. W czerwcu 1940 roku został ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielono go do jednej z polskich jednostek wojskowych. Zgłosił się do służby w kraju.

Po przeszkoleniu konspiracyjnym w wywiadzie został zaprzysiężony na początku 1944 roku i przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza, a następnie do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Do przerzucenia do Polski jednak nie doszło.

Po zakończeniu wojny Józekowski rozpoczął studia w Rzymie, które kontynuował w Anglii, ale ich nie ukończył. Wrócił do Polski. Studiował kierunki ekonomiczne, najpierw w Gdyni, potem w Katowicach. Pracował na Śląsku w kilku przedsiębiorstwach związanych z branżą górniczą i metalową. Po przeniesieniu się do Warszawy pracował w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego. Był autorem szeregu opracowań dotyczących produkcji żelaza, stali i metali kolorowych. Przeszedł na emeryturę w 1982 roku. Mieszkał w Warszawie[2].

Alojzy Józekowski był członkiem założycielem Towarzystwa Przyjaciół Śląska[3]. W 2008 roku wystąpił w filmie „My, cichociemni. Głosy żyjących”[4]. Działał w organizacjach kombatanckich. Uczestniczył w organizowanych przez Jednostkę Wojskową GROM im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej dorocznych Zjazdach Cichociemnych w Warszawie[5].

Zmarł 18 listopada 2014 roku[6][1].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • podporucznik – 1944[7]
  • porucznik – 1946[8]
  • kapitan –
  • major –
  • podpułkownik – 11 listopada 2014 roku[9]

Kontrowersja[edytuj | edytuj kod]

Alojzy Józekowski zgłosił się w 1943 roku do służby w kraju, przeszedł szkolenie dla cichociemnych i w 1944 roku przez 3 miesiące oczekiwał na zrzut do Polski we włoskiej bazie przerzutowej Laureto di Fasano koło Brindisi w południowych Włoszech (zaprzyjaźnił się tam z Sue Ryder)[10]. Jednak do przerzucenia Józekowskiego do kraju nie doszło. Przez to nie został on zaliczony do cichociemnych przez autorów monografii o cichociemnych (Tucholski, Tochman), którzy ustalili liczbę 316 spadochroniarzy, którzy skoczyli do Polski. Jednak przez niektórych historyków Józekowski uznawany jest za cichociemnego, gdyż ukończył szkolenie i został zakwalifikowany do skoku[11][12]. Ogółem przeszkolono 606 osób, a do przerzutu zakwalifikowano łącznie 579 żołnierzy i kurierów[13]. 316 żołnierzy uznawanych jest za cichociemnych.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Kształtowanie się cen ważniejszych metali w świecie, Warszawa: CINTE OIC, 1982.
  • Nowe metody produkcji tlenku glinu w świecie, Warszawa: Dział Wydawnictw CINTE, 1968.
  • Perspektywy bazy surowcowej dla rozwoju hutnictwa miedzi w świecie, Warszawa: CINTE OIC, 1981.
  • Polityka materiałowa miedzi, cynku i aluminium, Warszawa: Centrum Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej. Ośrodek Informacji Centralnej, 1974.
  • Prognoza zużycia aluminium w Polsce i wybranych krajach do 1990 r., Warszawa: Centrum Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej, 1973.
  • Przemysł miedzi w świecie i w Polsce, Warszawa: Centralny Instytut Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej. Zakład Informacji Centralnej, 1969.
  • Rozwój hutnictwa żelaza i stali w Wielkiej Brytanii, Warszawa: CINTE OIC, 1977.
  • Rozwój produkcji i zużycia surowców do wyrobu surówki i stali surowej w Europie i USA, Warszawa: Centralny Instytut Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej. Dział Wydawnictw, 1966.
  • Rozwój produkcji i zużycia surówki żelaza i stali w Europie i USA, Warszawa: Centralny Instytut Informacji Naukowo-Technicznej i Ekonomicznej. Dział Wydawnictw, 1966.
  • Stan i perspektywy rozwoju zużycia miedzi na przykładzie wybranych krajów, Warszawa: CINTE OIC, 1981 (Warsz. : CINTE).
  • Tendencje w produkcji i zużyciu ołowiu, Warszawa : CINTE OIC, 1979 (Warszawa: CINTE).
  • Zagadnienia ekonomicznej efektywności światowego górnictwa i hutnictwa miedzi, Józekowski Alojzy P., Borecki Mieczysław, Warszawa: CINTE OIC, 1978.
  • Zastosowania i znaczenie gospodarcze pierwiastków ziem rzadkich, Warszawa: CINTE OIC, 1975.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tomasz Wieczorek: Zmarł cichociemny „Sadyba”. nowastrategia.org.pl, 2014-11-19. [dostęp 2014-11-20]. (pol.).
  2. a b Profil Alojzego Józekowskiego na stronie projektu "Zapomniani świadkowie XX wieku" Archiwum Historii Mówionej Ośrodka KARTA i Domu Spotkań z Historią. [dostęp 2014-01-01].
  3. Lista uczestników założycielskiego zebrania Towarzystwa Przyjaciół Śląska w dniu 4 kwietnia 1989 r., t. 2, Warszawa: Biuletyn Towarzystwa Przyjaciół Śląska, kwiecień 2004, s. 19, ISSN 1730-9018 [dostęp 2014-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-03].
  4. Opis filmu „My, cichociemni. Głosy żyjących”. [dostęp 2013-12-22].
  5. Jednostka Wojskowa GROM (Aktualności: Doroczny Zjazd Cichociemnych, 20.05.2013) [1]
  6. Ewa Korsak: Nie żyje cichociemny „Sadyba”. polska-zbrojna.pl, 2014-11-19. [dostęp 2014-11-19].
  7. Starczewski 2014 ↓, s. 4.
  8. Starczewski 2014 ↓, s. 5.
  9. Starczewski 2014 ↓, s. 9.
  10. Sue Ryder i cichociemni. Opinia – Polish Cultural Magazine. [dostęp 2014-01-01].
  11. Imienny wykaz skoczków cichociemnych przeszkolonych i zaprzysiężonych, gotowych do przerzutu do kraju. Drogi cichociemnych. Warszawa: Bellona, 1993, s. 536. ISBN 83-11-08205-7.
  12. Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 525. ISBN 83-211-0537-8.
  13. Cichociemni z wizytą u prezydenta. 2011-02-15. [dostęp 2014-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)].
  14. M.P. z 1995 r. nr 6, poz. 92 – pkt 71.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]