Alojzy Sulistrowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alojzy Sulistrowski
Herb
Lubicz
Rodzina

Sulistrowscy herbu Lubicz

Data urodzenia

ok. 1739

Data i miejsce śmierci

1795
Florencja

Ojciec

Karol Sulistrowski

Matka

Rozalia z Paców

Żona

Antonina z Oskierków

Dzieci

Kazimierz Sulistrowski

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Alojzy Sulistrowski herbu Lubicz (ur. około 1739 - zm. 1795 we Florencji[1]) – podstoli wielki litewski w 1786 roku[2], pisarz wielki litewski, członek Rady Najwyższej Rządowej Litewskiej w czasie powstania kościuszkowskiego, kierownik Wydziału Porządku Rady Najwyższej Narodowej, zastępca radcy-pełnomocnik Rady Najwyższej Narodowej na Litwie w 1794 roku[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku i poseł na sejm 1776 roku z powiatu mozyrskiego[4]. Poseł na sejm 1778 roku z powiatu oszmiańskiego[5]. Rotmistrz Armii Wielkiego Księstwa Litewskiego, podstoli litewski w latach 1786-1787, pisarz wielki litewski w latach 1787-1791, poseł na Sejm Czteroletni z województwa połockiego w 1788 roku[6]. Wybrany ze stanu rycerskiego sędzią Sejmu Czteroletniego w 1788 roku[7]. Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Był członkiem sprzysiężenia, przygotowującego wybuch powstania kościuszkowskiego na Litwie[8].

W 1790 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1788 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[9].

Po klęsce powstania kościuszkowskiego wyemigrował do Wenecji, skąd wiosną 1795 wyjechał do Florencji, gdzie zmarł późną jesienią[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Polski Słownik Biograficzny, t. 45, Kraków 2008, s. 476-480.
  2. Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba. Kórnik 1994, s. 243.
  3. Jerzy Kowecki, Pospolite ruszenie w insurekcji 1794, Warszawa 1963, s. 119.
  4. Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 529.
  5. Witold Filipczak, Sejm 1778 roku, Warszawa 2000, s. 346.
  6. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 179, s. 324.
  7. Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 99.
  8. Bartłomiej Szyndler, Powstanie kościuszkowskie 1794, Warszawa 1994, s. 117.
  9. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 249.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]