Górzak stokowy
| Alticola roylei[1] | |||
| J.E. Gray, 1842 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
górzak stokowy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
 | |||
Górzak stokowy[6] (Alticola roylei) – gatunek ssaka z podrodziny karczowników (Arvicolinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Górzak stokowy występuje w północno-zachodnich Indiach (Himachal Pradesh i Uttarakhand) oraz zachodnim Nepalu[7].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1842 roku brytyjski zoolog John Edward Gray nadając mu nazwę Arvicola roylei[2]. Holotyp pochodził z Kaszmiru, w Indiach[8].
Dawniej do tego gatunku włączany były A. argentatus, A. montosus, A. albicauda, A. semicanus, A. tuvinicus i A. olchonensis, przez co A. roylei był uznawany za najszerzej rozpowszechniony gatunek z rodzaju Alticola w środkowej Azji[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Alticola: łac. altus „wysoki” (tj. średniogórze, góra), od alere „żywić”; -cola „mieszkaniec”, od colere „zamieszkiwać”[9].
- roylei: dr. John Forbes Royle (1799–1858), urodzony w Indiach brytyjski botanik[10].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 91–117 mm, długość ogona 29–48 mm; brak dostępnych danych dotyczących masy ciała[11].
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten zamieszkuje zachodnie Himalaje. Jest to gatunek górski, występuje od 2500 do 4300 m n.p.m. Prowadzi dzienny, kolonijny tryb życia, jest roślinożercą. Zamieszkuje tereny skaliste od górnej granicy lasu po granicę wiecznego śniegu[5].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Jest uznawany za gatunek bliski zagrożenia, grozi mu nadmierny wypas trzody i osadnictwo ludzkie. Populacja maleje w związku z utratą i zmianami środowiska. Gryzonie te występują m.in. w Parku Narodowym Nanda Devi[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alticola roylei, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b J.E. Gray. Descriptions of some new genera and fifty unrecorded species of Mammalia. „The Annals and Magazine of Natural History”. 10, s. 265, 1842. (ang.).
- ↑ Hinton 1926 ↓, s. 309.
- ↑ Hinton 1926 ↓, s. 313.
- ↑ a b c R. Kennerley, Alticola roylei, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-11-25] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 235. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 348. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Alticola (Alticola) roylei. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-11-25].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 90, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 351–352. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 305. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M.A.C. Hinton: Monograph of the voles and lemmings (Microtinae), living and extinct. Cz. 1. London: Trustees of the British Museum (Natural History), 1926, s. 1–488. (ang.).