Amadeo Carrizo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 00:19, 20 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{imię i nazwisko}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko

{{{pełne imię i nazwisko}}}

Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Wzrost

188 cm

Pozycja

bramkarz

Informacje klubowe
Klub

{{{klub}}}

Numer w klubie

{{{numer w klubie}}}

Kariera juniorska
Lata Klub
BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Amadeo Raúl Carrizo Larretape (12 czerwca 1926) - piłkarz argentyński noszący przydomki Tarzán oraz Mano, bramkarz. Wzrost 188 cm, waga 86 kg.

Carrizo urodził się w Rufino, leżącym w prowincji Santa Fe. W pierwszej lidze argentyńskiej zadebiutował 6 maja 1945 w barwach River Plate Buenos Aires, w meczu, w którym jego zespół pokonał 2:1 Independiente Buenos Aires.

Grając w barwach River Plate występował obok takich graczy jak José Manuel Moreno, Félix Loustau, Adolfo Pedernera, Ángel Labruna czy Alfredo Di Stéfano. Sześciokrotnie zdobył mistrzostwo Argentyny - w 1945, 1952, 1953, 1955, 1956 i 1957.

Jako piłkarz River Plate by w kadrze reprezentacji Argentyny podczas finałów mistrzostw świata w 1958 roku, gdzie Argentyna odpadła już w fazie grupowej. Zagrał we wszystkich 3 meczach - z Niemcami (stracił 3 bramki), Irlandią Północną (stracił 1 bramkę) i Czechosłowacją (stracił 6 bramek).

Carrizo razem ze swym klubem dotarł do finału Copa Libertadores 1966, gdzie jednak po trzech spotkaniach uległ urugwajskiemu klubowi Peñarol Montevideo. Dotarł także do półfinału Copa Libertadores 1967. Łącznie w ramach turnieju Copa Libertadores wystąpił w 25 spotkaniach.

W 1968 roku Carrizo ustanowił jednocześnie dwa rekordy swoich czasów - rozegrał najwięcej (513) spotkań w pierwszej lidze argentyńskiej oraz w 8 meczach z rzędu nie stracił bramki.

W 1969 przeniósł się do Peru, gdzie grał w klubach Alianza Lima[1] i Juan Aurich Chiclayo[2]. Od 1970 grał w lidze kolumbijskiej w barwach klubu Millonarios Bogota, w którym w następnym roku zakończył karierę.

Carrizo należy do pionierów wielu technik i strategii bramkarskich. Jest pierwszym w historii bramkarzem, który w celu obrony bramki opuścił swoje pole karne oraz jako pierwszy zastosował wykopy w celu zapoczątkowania kontrataku swojej drużyny. Jego sposób gry naśladowało później wielu słynnych bramkarzy południowoamerykańskich, jak Hugo Orlando Gatti, René Higuita czy José Luis Chilavert. Był specjalistą w obronie rzutów karnych.

Nigdy nie wziął udziału w turnieju Copa América.

Przypisy

  1. Blog História do Futebol
  2. encyklopedia FUJI

Bibliografia

Linki zewnętrzne


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>
BŁĄD PRZYPISÓW