Amarant (chemia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amarant
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C20H11N2Na3O10S3

Masa molowa

604,47 g/mol

Wygląd

ciemnoczerwony proszek[1][2]

Identyfikacja
Numer CAS

915-67-3

PubChem

13506

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Amarant, E123organiczny związek chemiczny z grupy barwników azowych. Syntetyczny, nieziarnisty, ciemnoczerwony spożywczy barwnik smołowy, zakazany w niektórych krajach[3]. Ma dobrą wytrzymałość na wysoką temperaturę i światło. Jest stabilny do temperatury 120 °C[potrzebny przypis].

Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 0,5 mg/kg ciała[4].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Najczęściej stosuje się go w postaci soli trójsodowej, która dobrze rozpuszcza się w roztworach wodnych. Wykorzystuje się go głównie do produkcji kosmetyków (np. szminek, róży kosmetycznych). Choć barwnik ten wycofywany jest z użycia w produktach spożywczych, to nadal można go znaleźć m.in. w: ciastach i galaretkach w proszku, płatkach śniadaniowych, bezalkoholowych i niskoprocentowych napojach alkoholowych, kawiorze i przetworach z czarnej porzeczki[potrzebny przypis].

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Amarant może powodować typowe dla barwników azowych działania niepożądane. Poza tym może być przyczyną nieżytu nosa, a także wpływać na płodność, wątrobę i nerki. Spożywany przez kobiety w ciąży może wywoływać u dziecka wady wrodzone[3].

W „Tabeli dodatków i składników chemicznych” B. Stathama wskazana jest jako czynnik rakotwórczy i teratogenny[3], natomiast wg kryteriów IARC związek ten nie jest prawdopodobnym, możliwym ani potwierdzonym czynnikiem rakotwórczym dla ludzi[potrzebny przypis].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-14, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  2. a b c d e f Amarant, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 30 lipca 2021, numer katalogowy: A1016 [dostęp 2021-10-31]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. a b c Bill Statham, E213: Tabele dodatków i składników chemicznych, Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006, ISBN 978-83-7243-529-3.
  4. E123: Amarant, [w:] Food-Info.net [online] [dostęp 2010-09-09].