Ambasada Litwy w Polsce
| |
 Budynek ambasady w Al. Ujazdowskich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1938, 1991 |
| Siedziba |
Warszawa |
| Chargé d'Affaires a.i |
Audronė Markevičienė |
| Zatrudnienie |
9+[1] |
| Adres | |
| Al. Ujazdowskie 14 00-478 Warszawa | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′33,12″N 21°01′25,67″E/52,225867 21,023797
| |
| Strona internetowa | |
Ambasada Litwy w Polsce, Ambasada Republiki Litewskiej w Rzeczypospolitej Polskiej (lit. Lietuvos Respublikos ambasada Lenkijos Respublikoje) – litewska placówka dyplomatyczna znajdująca się w Alejach Ujazdowskich 14 w Warszawie.
Podział organizacyjny[edytuj | edytuj kod]
W skład przedstawicielstwa wchodzi:
- Wydział Kultury - Centrum Litewskie (lit. Lietuvos Centras), Al. Ujazdowskie 12
- Centrum Informacji Turystycznej (lit. Lietuvos turizmo informacijos centras), Al. Ujazdowskie 12
- Konsulat Republiki Litewskiej w Sejnach (lit. Lietuvos Respublikos Konsulatas Seinuose)
Siedziba[edytuj | edytuj kod]
okres do 1939[edytuj | edytuj kod]
Początkowo w 1919 w Warszawie funkcjonowały Biuro Informacyjne i Litewskie Przedstawicielstwo Konsularne przy ul. Nowogrodzkiej 33, nieoficjalnie do 1923, budynek zniszczony podczas II wojny światowej.
Stosunki dyplomatyczne Polska i Litwa nawiązały jednakże dopiero przed wybuchem II wojny światowej - w 1938 Litwa umieściła swoje przedstawicielstwo dyplomatyczne w hotelu Europejskim, w 1939 poselstwo przy ul. Koszykowej 14 (30 maja – 27 października 1939); budynek zniszczony podczas II wojny światowej, następnie odbudowany. Utrzymywano też rezydencję posła w al. Ujazdowskich 17 (1938-1939), obecnie 19.
W latach 1927-1939 Litwa utrzymywała konsulat we Wrocławiu przy Wölflstraße 15, ob. ul. Pocztowa (1927-1933), następnie przy Kaiser-Wilhelm-Straße 129, ul. Powstańców Śląskich (1933-1939).
okres od 1991[edytuj | edytuj kod]
W czasie zagrożenia państwowości w styczniu 1991 minister spraw zagranicznych Litwy urzędował w hotelu „Zajazd Napoleoński” w Warszawie. W lutym 1991 uruchomiono Biuro Informacyjne MSZ Litwy w oficynie pałacyku Sobańskich w al. Ujazdowskich 13, we wrześniu 1991 reaktywowano stosunki dyplomatyczne, a biuro w 1992 zostało przekształcone w ambasadę; obecnie budynek nie istnieje.
W latach 1992–2006 siedziba mieściła się w neobarokowym/eklektycznym pałacyku Napoleona Milicera/willi Olszewiczów z 1885 (682 m²) w al. Szucha 5, dotychczas użytkowanym przez Ambasadę/Przedstawicielstwo Handlowe ZSRR, ostatnio przez Agencję Prasową Nowości; wydział handlowy ambasady był umieszczony początkowo w Katowicach (1992-1993), następnie w Warszawie przy ul. Jasnej 12 (2004), w Domu Dochodowym w Al. Ujazdowskich 51 (2006), ostatnio w Al. Ujazdowskich 12, obecnie nie funkcjonuje (2021)[2]; konsulat generalny przy ul. Zakroczymskiej 13 (2003). W 2006 rząd litewski zakupił pałac pod Karczochem w Al. Ujazdowskich 14, który mieścił do tego czasu kolejno - PPR (1945-1946), TPPR (1946-1947), ambasadę KRLD (1947-1990), Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej (1992-2002); i willę Ludwika Jaroszyńskiego w Al. Ujazdowskich 12, zajmowanej wcześniej przez ambasadę Mongolii (1964-1991).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Konsulat Republiki Litewskiej w Wilnie
- Ambasada RP w Wilnie
- Polsko-Litewska Izba Gospodarcza Rynków Wschodnich
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Misje dyplomatyczne, urzędy konsularne i organizacje międzynarodowe w Polsce - Ministerstwo Spraw Zagranicznych - Portal Gov.pl [online], www.gov.pl [dostęp 2019-12-23] (pol.).
- ↑ Contacts - Versli Lietuva [online], enterpriselithuania.com [dostęp 2021-10-01] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Romuald Gelles: Konsulaty we Wrocławiu wczoraj i dziś, Wydawnictwo TW „Wratislavia”, Wrocław 1996, s. 192, ISBN 83-86221-07-0
- Jerzy Kasprzycki, Korzenie miasta. Warszawskie pożegnania. Tom I Śródmieście Południowe, Warszawa: Veda, 1996, s. 250, ISBN 83-85584-45-5, OCLC 812695836.
- Stosunki dyplomatyczne Polski. Informator. Tom I. Europa 1918-2006, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Archiwum/Wydawnictwo Askon, Warszawa 2007, s. 584, ISBN 978-83-7452-019-5.
- Jurgis Akromas (i inni autorzy, pr. zespołowa): Historia przedstawicielstwa dyplomatycznego Litwy w Polsce, Wydawnictwo DiG, Warszawa 2009, s. 136, ISBN 978-83-7181-606-2
- Simonas Jazavita, Dominik Wilczewski: "1938. Najciemniejsza noc jest tuż przed świtem. 80. rocznica nawiązania przez Polskę i Litwę stosunków dyplomatycznych", Instytut Polski w Wilnie 2019, ISBN 978-609-95108-3-5