Amor vacui
Amor vacui (łac. „upodobanie pustki”[1]) – tendencja do ograniczania ilości niepotrzebnych elementów w dziele sztuki lub otaczającej przestrzeni, upodobanie do dużych, niezapełnionych powierzchni i estetycznego minimalizmu[1][2], charakterystyczna m.in. dla estetyki japońskiej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b amor vacui, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2020-06-09].
- ↑ a b Paulina Kluz, „Horror vacui”, czy „amor vacui” – kilka refleksji nad stosunkiem do pustki - Czy wiesz, że - Wirtualne Muzea Małopolski [online], muzea.malopolska.pl [dostęp 2020-06-09].