Analogie mechano-elektro-akustyczne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Analogie mechano-elektro-akustyczne – system opisu zjawisk akustycznych albo funkcjonowania mechanizmów wykorzystujący zależności opisujące zjawiska występujące w obwodach elektrycznych.

Opis taki jest możliwy wówczas, gdy np. przestrzeń, w której przemieszcza się fala akustyczna opisana zostanie przy pomocy elementów elektrycznych. Wówczas np. napięcie elektryczne (różnica potencjałów elektrycznych) staje się analogiem różnicy ciśnień, przepływ prądu elektrycznego przez przewód elektryczny równoważny jest przepływowi gazu (lub cieczy) przez kanał (rurę), opornik reprezentuje zwężkę w tej rurze, kondensator staje się analogiem zbiornika, indukcyjność – bezwładności gazu/cieczy itp.

Podobne analogie mechanicznych układów drgających natomiast wiążą siłę, prędkość, masę, tłumienie, sprężystość itp. ze zjawiskami elektromagnetycznymi.

analogie mechano-elektryczne
położenie ładunek elektryczny
prędkość natężenie prądu
masa indukcyjność
współczynnik sprężystości odwrotność pojemności elektrycznej
współczynnik tłumienia rezystancja
siła siła elektromotoryczna
energia kinetyczna energia magnetyczna zgromadzona w indukcyjności
energia potencjalna energia elektryczna zgromadzona w kondensatorze

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ignacy Malecki: Analogie elektro-mechano-akustyczne. Warszawa: Wydawnictwo Politechniki Warszawskiej, 1981.
  • Zbigniew Żyszkowski: Podstawy elektroakustyki. Wyd. 3 unowocześnione i uzupełnione. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1984. ISBN 83-204-0475-4.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]