Anatolij Afanasjew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anatolij Afanasjew
Анатолий Георгиевич Афанасьев
generał major generał major
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1912
Petersburg

Data i miejsce śmierci

29 października 2003
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1932–1972

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Jednostki

63 Gwardyjska Dywizja Strzelecka

Stanowiska

d-ca: 270 Pułku Piechoty, 63 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa III klasy (ZSRR) Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Żukowa Medal „Za zasługi bojowe” Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal jubileuszowy „50-lecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR” Medal Jubileuszowy „300 lat Rosyjskiej Floty” Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy” Medal 850-lecia Moskwy Medal „W upamiętnieniu 250-lecia Leningradu” (ZSRR) Medal „W upamiętnieniu 300-lecia Petersburga”

Anatolij Gieorgijewicz Afanasjew (ros. Анатолий Георгиевич Афанасьев; ur. 24 czerwca?/7 lipca 1912 w Sankt Petersburgu, zm. 29 października 2003 w Moskwie) – radziecki generał major, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]

Lata młodzieńcze spędził w Czerepowcu. Od dzieciństwa marzył o służbie wojskowej. Pierwsza próba przyjęcia do Akademii Marynarki Wojennej zakończyła się niepowodzeniem – nie został przyjęty ze względu na zbyt młody wiek. W 1932 ukończył Szkołę Inżynierii Wojskowej w Leningradzie, a następnie służył w Nadwołżańskim Okręgu Wojskowym. Od września 1937 był studentem Akademii Inżynierii Wojskowej im. Waleriana W. Kujbyszewa w Moskwie. Po wybuchu II wojny światowej odbywał praktyki w bazie morskiej na półwyspie Hanko.

II wojna światowa[edytuj | edytuj kod]

Po agresji Niemiec na ZSRR dowodził w stopniu kapitana batalionem w 8 Samodzielnej Brygadzie Piechoty. Wkrótce został przeniesiony w rejon Siniawino, a brygadę przekształcono w 136 Dywizję Strzelecką. Początkowo służył jako technik inżynier, a następnie dowodził 270 pułkiem strzeleckim. W czasie ciężkiej zimy 1943, wraz z tą jednostką brał czynny udział w przełamaniu blokady Leningradu. W styczniu 1944 wojska Frontu Leningradzkiego i Frontu Wołchowskiego w rejonie Szlisselburga przebiły się przez pierścień blokady.

W 1944 uczestniczył w walkach na Przesmyku Karelskim w rejonie Wyborga, gdzie Niemcy stworzyli kilka potężnych linii obrony (w tym odnowiona fińska Linia Mannerheima). Dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 21 czerwca 1944, za wysokie zdolności organizacyjne, jakość dowodzenia i osobistą odwagę w przełamaniu niemieckiej obrony w pobliżu Leningradu nadano mu Złotą Gwiazdę i tytuł honorowy Bohatera Związku Radzieckiego oraz odznaczono Orderem Lenina.

270 Pułk Strzelecki zajął Estonię, a 6 października 1944 płk Anatolij Afanasjew objął dowództwo 63 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej. 9 maja 1945 w miejscowości Kuldiga, brał udział w przyjęciu kapitulacji niemieckiej Grupy Armii Kurlandia, w skład której wchodziła 16 Armia okupująca przez 900 dni jego rodzinne miasto.

Okres powojenny[edytuj | edytuj kod]

W 1948 ukończył studia w Akademii Wojskowej Sztabu Generalnego Armii Radzieckiej. Przez następne kilka lat służył na różnych stanowiskach dowodzenia, pracował też w centralnym aparacie ministerstwa obrony ZSRR.

W 1972 w stopniu generała majora przeszedł na emeryturę. Postanowieniem prezydenta Federacji Rosyjskiej z 4 maja 1995 został odznaczony Orderem Żukowa. Order oznaczony nr 2 wręczył generałowi 9 maja 1995, podczas parady z okazji 50. rocznicy zwycięstwa nad nazistowskimi Niemcami, prezydent Rosji Borys Jelcyn.

Zmarł 29 października 2003 w Moskwie i tam został pochowany.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]