Andrij Szewczenko
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}} | |||||||||
Pełne imię i nazwisko |
{{{pełne imię i nazwisko}}} | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
{{{data urodzenia}}} | ||||||||
Data i miejsce śmierci |
{{{data śmierci}}} | ||||||||
Wzrost |
181 cm | ||||||||
Pozycja | |||||||||
Informacje klubowe | |||||||||
Klub |
{{{klub}}} | ||||||||
Numer w klubie |
{{{numer w klubie}}} | ||||||||
Kariera juniorska | |||||||||
| |||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
Kariera trenerska | |||||||||
| |||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||
{{{medale}}}
| |||||||||
Odznaczenia | |||||||||
{{{odznaczenia}}} | |||||||||
[{{{www}}} Strona internetowa] |
Andrij Mykołajowycz Szewczenko, ukr. Андрій Миколайович Шевченко (ur. 29 września 1976 we wsi Dwirkiwszczyna, w obwodzie kijowskim, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, były reprezentant Ukrainy, trener piłkarski. Od 2016 roku selekcjoner reprezentacji Ukrainy.
Bohater Ukrainy, pierwszy Ukrainiec, który zdobył Ligę Mistrzów (2003), zdobywca Złotej Piłki w 2004, rekordzista pod względem liczby strzelonych bramek w reprezentacji Ukrainy.
Dzieciństwo
Ojciec Andrija, Mykoła, był wojskowym, a matka, Lubow, pracowała w przedszkolu. Szewczenko ma o trzy lata starszą siostrę Ołenę. W 1979 roku cała rodzina przeniosła się do Kijowa. Mykoła nie przepadał za futbolem, a Andrij talent do piłki nożnej odziedziczył po dziadku Hryhoriju[1].
Kariera piłkarska
Kariera klubowa
Gdy miał dziewięć lat, został dostrzeżony przez łowcę talentów Dynama Kijów i od tamtej pory związany był z tym klubem zwanym „chlubą Ukrainy”.
Urodził się na wsi, a w 1976 wraz z rodzicami przyjechali do Kijowa, gdzie w jednym z podwórkowych turniejów jego grę zauważył Ołeksandr Szpakow. On zaprosił go do Szkoły Piłkarskiej Dynama, przekonując rodziców, którzy planowali jego karierę wojskową[2]. W wieku szesnastu lat Andrij został włączony do pierwszej drużyny Dynama, a dwa lata później zadebiutował w dorosłej reprezentacji Ukrainy. Pierwszy gol zdobył 1 grudnia 1994 w wygranym meczu 4:2 z Dniprem[3]. Już wtedy był znany w całym swoim kraju. W Europie głośno zrobiło się o nim po meczu Ligi Mistrzów FC Barcelona – Dynamo Kijów, rozgrywanego na stadionie Camp Nou, kiedy to w pierwszej połowie spotkania młody Szewa ustrzelił klasycznego hat-tricka, a Dynamo wygrało 4:0. Natychmiast w kolejce po niego ustawiło się wiele europejskich potęg na czele z takimi klubami jak Manchester United, A.C. Milan, AC Parma, Lazio Rzym, Real Madryt czy FC Barcelona[4]. Najkorzystniejszą ofertę złożył włoski Milan proponując za młodego Ukraińca 35 mln dolarów. Gdyby do tego transferu doszło, Szewczenko stałby się najdroższym piłkarzem na świecie. Działacze Dynama stawali jednak na głowie, aby zatrzymać swoją gwiazdę. Andrij dostał w posiadanie willę, Mercedesa, a także gażę w wysokości 100 tys. dolarów rocznie.
A.C. Milan ostatecznie jednak dogadał się z szefami Dynama i udało im się sfinalizować transfer, którego suma opiewała na 26 mln dolarów. Andrij w pierwszym sezonie z 24 golami został królem strzelców Serie A. Także w kolejnych latach był czołową postacią Milanu. Jednak w tamtym okresie zespół z obiektu San Siro nie odniósł żadnego triumfu na arenie międzynarodowej. Podobnie było w reprezentacji Ukrainy, z którą nie zdołał awansować na mistrzostwa świata i Europy.
Upragniony puchar Ligi Mistrzów Szewa zdobył w sezonie 2002/2003, kiedy to Milan w finale tych rozgrywek pokonał inną włoską drużynę – Juventus, a Szewczenko wykorzystał decydującego karnego. W 2005 z Ukraińcem w składzie Milan znów dotarł do finału, jednak tym razem nie sprostał angielskiemu Liverpool F.C. Decydującej jedenastki nie wykorzystał właśnie Szewczenko, którego strzał z „wapna” zdołał obronić Jerzy Dudek. Podczas swojej kilkuletniej przygody we Włoszech, Szewa osiągnął kilka sukcesów z Milanem także na niwie krajowej. Dwukrotnie zostawał także najlepszym strzelcem Serie A, a tygodnik „France Football” przyznał mu w 2004 Złotą Piłkę.
W 2006 odszedł z Milanu do Chelsea z powodów rodzinnych za 30 mln funtów. Strzelił bramkę w meczu 1/8 Finału Ligi Mistrzów z FC Porto.
W 2008 roku, po bardzo słabym sezonie w zespole The Blues (zaledwie czwarty napastnik, na dodatek nękany kontuzjami), wrócił do klubu, w którym odnosił największe sukcesy – Milanu. We włoskiej drużynie Szewczenko wystąpił w 18. ligowych meczach w których nie strzelił żadnego gola. Latem 2009 roku powrócił do The Blues. 29 sierpnia 2009 po 10 latach znów został graczem Dynama Kijów, podpisując dwuletni kontrakt[5].
Jest drugim najlepszym strzelcem w historii klubu A.C. Milan. Zdobył dla włoskiego klubu łącznie 175 bramek, wyprzedzając takie sławy światowej piłki, jak Gianni Rivera, Marco van Basten, czy José Altafini. Ustępuje jedynie słynnemu Szwedowi Gunnarowi Nordahlowi[6].
Jest szóstym najlepszym strzelcem w historii Ligi Mistrzów (56 bramek). Wyprzedza w tej klasyfikacji takich piłkarzy, jak Thierry Henry, Alessandro Del Piero, czy Rivaldo. Ustępuje natomiast tylko Raúlowi, Filippo Inzaghiemu, Ruudowi van Nistelrooyowi, Lionelowi Messiemu i Cristiano Ronaldo[7].
Kariera reprezentacyjna
25 marca 1995 debiutował w reprezentacji Ukrainy w spotkaniu eliminacyjnym do Euro-96 z Chorwacją przegranym 0:4. Wszedł na boisko w 76 minucie. Łącznie w „Zbirnij” zagrał ponad 100 razy i strzelił 48 goli (rekord).
Na Mistrzostwach Świata w Niemczech zdobył 2 bramki, a z reprezentacją Ukrainy dotarł do ćwierćfinału. W ćwierćfinale przegrali z przyszłymi mistrzami świata Włochami 0:3 i skończyli debiut w Mistrzostwach świata.
Na Euro 2012 w pierwszym meczu ze Szwecją wygranym 2:1 zdobył dwie bramki. Zagrał także w meczach z Francją i Anglią. Po odpadnięciu Ukrainy z turnieju ogłosił koniec swojej kariery w reprezentacji.
Koniec kariery
28 lipca 2012 ogłosił zakończenie piłkarskiej kariery. Decyzję umotywował zaangażowaniem w politykę. Wstąpił do partii Ukraina – Naprzód! i z jej ramienia wystartował w wyborach parlamentarnych jesienią 2012 roku. Jednak jego ugrupowanie nie weszło do Rady Najwyższej. Potem jego nazwisko pojawiło się w kontekście następcy Olega Błochina na stanowisku selekcjonera reprezentacji Ukrainy. Szewczenko odrzucił propozycję objęcia funkcji selekcjonera drużyny narodowej argumentując zbyt młodym wiekiem.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery piłkarza rozpoczął pracę szkoleniowca. 16 lutego 2016 zgodził się na propozycję pomocy w treningu reprezentacji Ukrainy[8]. 15 lipca 2016 stanął na czele reprezentacji Ukrainy[9].
Statystyki
Stan na 19 czerwca 2012.
Klub | Sezon | Liga | Puchar | Europuchary | Razem za klub | Reprezentacja | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | Mecze | Bramki | ||
Ukraina | |||||||||||
Dynamo Kijów | 1994-95 | 17 | 1 | 4 | 1 | 2 | 1 | 23 | 3 | 2 | - |
1995-96 | 31 | 16 | 5 | 1 | 2 | 2 | 38 | 19 | 2 | 1 | |
1996-97 | 20 | 6 | 0 | 0 | 0 | 0 | 20 | 6 | 6 | 2 | |
1997-98 | 23 | 19 | 8 | 8 | 10 | 6 | 41 | 33 | 4 | 3 | |
1998-99 | 26 | 18 | 4 | 5 | 14 | 10 | 44 | 33 | 8 | - | |
Włochy | |||||||||||
A.C. Milan | 1999-00 | 32 | 24 | 5 | 4 | 6 | 1 | 43 | 29 | 7 | 3 |
2000-01 | 34 | 24 | 3 | 1 | 14 | 9 | 51 | 34 | 7 | 5 | |
2001-02 | 29 | 14 | 3 | 0 | 6 | 3 | 38 | 17 | 6 | 5 | |
2002-03 | 24 | 5 | 4 | 1 | 11 | 4 | 39 | 10 | 6 | 2 | |
2003-04 | 32 | 24 | 2 | 0 | 11 | 5 | 45 | 29 | 4 | 1 | |
2004-05 | 29 | 17 | 1 | 3 | 10 | 6 | 40 | 26 | 8 | 5 | |
2005-06 | 28 | 19 | 0 | 0 | 12 | 9 | 40 | 28 | 9 | 4 | |
Anglia | |||||||||||
Chelsea F.C. | 2006-07 | 30 | 4 | 11 | 7 | 10 | 3 | 51 | 14 | 4 | 2 |
2007-08 | 17 | 5 | 3 | 2 | 4 | 1 | 24 | 8 | 8 | 4 | |
Włochy | |||||||||||
A.C. Milan | 2008-09 | 18 | 0 | 1 | 1 | 7 | 1 | 26 | 2 | 6 | 4 |
Anglia | |||||||||||
Chelsea F.C. | 2009-10 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 0 | ||
Ukraina | |||||||||||
Dynamo Kijów | 2009-10 | 21 | 7 | 2 | 0 | 6 | 1 | 29 | 8 | 7 | 2 |
2010-11 | 18 | 10 | 2 | 1 | 12 | 5 | 32 | 16 | 5 | 1 | |
2011-12 | 14 | 6 | 1 | 0 | 5 | 0 | 20 | 6 | 3 | 2 | |
Dynamo Kijów | 170 | 83 | 26 | 16 | 51 | 25 | 247 | 124 | |||
A.C. Milan | 226 | 127 | 19 | 10 | 77 | 38 | 322 | 175 | |||
Chelsea F.C. | 48 | 9 | 14 | 9 | 14 | 4 | 75 | 22 | |||
Łącznie | 403 | 201 | 56 | 34 | 125 | 62 | 583 | 297 | 111 | 48 |
Sukcesy i odznaczenia
Sukcesy klubowe
- mistrz Ukrainy (5x): 1995, 1996, 1997, 1998, 1999
- zdobywca Pucharu Ukrainy: 1996, 1998, 1999
- zdobywca Pucharu Mistrzów WNP: 1996, 1997, 1998
- mistrz Włoch: 2004
- wicemistrz Włoch: 2005, 2006
- brązowy medalista Mistrzostw Włoch: 2000, 2003, 2009
- zdobywca Pucharu Włoch: 2003
- zdobywca Superpucharu Włoch: 2004
- zdobywca Ligi Mistrzów: 2003
- finalista Ligi Mistrzów: 2005
- zdobywca Superpucharu Europy: 2003
- zdobywca Dubai Challenge Cup: 2009
- wicemistrz Anglii: 2007, 2008
- zdobywca Pucharu Anglii: 2007
- zdobywca Pucharu Ligi Angielskiej: 2007
Sukcesy reprezentacyjne
- ćwierćfinalista Mistrzostw Świata: 2006
Sukcesy indywidualne
- najlepszy piłkarz Ukrainy: 1997, 1999, 2000, 2001, 2004, 2005
- król strzelców Pucharu Mistrzów WNP: 1997
- król strzelców Mistrzostw Ukrainy: 1998/99
- król strzelców włoskiej Serie A: 1999/00, 2003/04
- król strzelców Ligi Mistrzów: 1998/99, 2000/01, 2005/06
- najlepszy napastnik Ligi Mistrzów według UEFA: 1999
- najlepszy zawodnik Serie A: 2000
- zdobywca Złotej Piłki czasopisma France Football: 2004
- 3. miejsce w plebiscycie Złotej Piłki czasopisma France Football: 1999, 2000
- 4. miejsce w plebiscycie Złotej Piłki czasopisma France Football: 2003
- 5. miejsce w plebiscycie Złotej Piłki czasopisma France Football: 2005
- najlepszy piłkarz planety Golden Foot według głosowania w Internecie kibiców z całego świata (World Champions Club i La Gazzetta dello Sport): 2005
- 3. piłkarz świata według World Soccer: 1999, 2000, 2004
- 3. piłkarz świata według FIFA: 2004
- wybrany do listy FIFA 100: 2004
- wybrany do listy World XI według FIFPro: 2004/05
- wybrany do listy 100 najlepszych piłkarzy XX wieku według World Soccer Magazine
- wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy Ukrainy: Nr 1 – 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, Nr 2 – 2009, Nr 3 – 2008
- najlepszy piłkarz roku krajów bałtyckich i WNP („Gwiazda”) według Sport-Ekspres: 2004, 2005
- najlepszy strzelec reprezentacji Ukrainy w historii
- drugie miejsce w historii w liczbie występów w reprezentacji Ukrainy
- drugi najlepszy strzelec w historii Milanu
- pełnił funkcję Radcy Prezydenta Ukrainy: 2005–2006[10][11]
Odznaczenia
- tytuł (dla pierwszego piłkarza!) Zasłużonego Mistrza Sportu Ukrainy: 2003[12]
- Order „Za zasługi” III klasy: 1999[13]
- Order równoapostolskiego księcia Władimira III klasy: 2000
- Order „Za zasługi” II klasy: 2003[14].
- Order Bohatera Ukrainy „za wkład w rozwój ukraińskiej piłki nożnej”: 2004[15]
- Order „Za odwagę” III klasy: 2006[16].
- Order „Za zasługi” I klasy: 2012[17]
Przypisy
- ↑ Биография. sheva7.com. [dostęp 29 listopada 2014]. (ukr.).
- ↑ Золотой мяч Александра Шпакова.
- ↑ Carpe diem. Андрей Шевченко забил сотый гол за „Динамо”.
- ↑ Андрей Шевченко – 25 Ноября 2008 – Интересные статьи про футбол – Футбол.Новости футбола России и Европы.
- ↑ Andriy Shevchenko leaves Chelsea to return to Dynamo Kyiv.
- ↑ ACMilan.PL.
- ↑ Europejskie Puchary: Klasyfikacja strzelców wszech czasów.
- ↑ Шевченко став тренером збірної України – UA-Футбол.
- ↑ Шевченко – головний тренер збірної України – UA-Футбол.
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 897/2005 – Офіційне представництво Президента України.
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 849/2006 – Офіційне представництво Президента України.
- ↑ Андрій Шевченко став першим заслуженим майстром спорту в незалежній Україні | Хрещатик – Київська мунiципальна газета.
- ↑ Про відзначення нагородами України працівників фізичної культури і спорту | від 15 жовтня 1999 року N 1338/99.
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 478/2003 – Офіційне представництво Президента України.
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1591/2004 – Офіційне представництво Президента України.
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 697/2006 – Офіційне представництво Президента України.
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 435/2012 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua. [dostęp 2012-08-03]. (ukr.).
Linki zewnętrzne
- Profil zawodnika na Soccerway
- Szablon:FFU
- Andrij Szewczenko w bazie Football Facts (ros.)
- Profil na PlayerHistory (ang.)
- Szablon:UkrSoccerHistory
- Andrij Szewczenko w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
- Szablon:Dynamomania
- Sylwetka zawodnika na oficjalnej stronie Dynama Kijów (ukr.)
- Profil na stronie legioner.kulichki.com (ros.)
- Szablon:National Football Teams
- Profil na Transfermarkt
<ref>
dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>
- Reprezentanci Ukrainy w piłce nożnej
- Ukraińscy trenerzy piłkarscy
- Bohaterowie Ukrainy
- Piłkarze A.C. Milan
- Piłkarze Chelsea F.C.
- Piłkarze Dynama Kijów
- Laureaci Złotej Piłki
- Piłkarze FIFA 100
- Piłkarze ze 100 i więcej występami w reprezentacji
- Selekcjonerzy reprezentacji Ukrainy w piłce nożnej mężczyzn
- Królowie strzelców Pucharu Europy i Ligi Mistrzów UEFA
- Królowie strzelców Serie A
- Królowie strzelców ukraińskiej ekstraklasy piłkarskiej
- Odznaczeni Orderem „Za zasługi” (Ukraina)
- Odznaczeni Orderem „Za odwagę” (Ukraina)
- Uczestnicy Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2006
- Uczestnicy Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej 2012
- Urodzeni w 1976