Andrzej Baran (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Baran
generał dywizji generał dywizji
Data urodzenia

2 lutego 1949

Przebieg służby
Lata służby

19692009

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

dyrektor Departamentu Kontroli MON

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Andrzej Baran (ur. 2 lutego 1949) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1969–1973 był podchorążym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu. Na pierwsze stanowisko służbowe – dowódcy plutonu ochrony i regulacji ruchu – został skierowany do 12 Dywizji Zmechanizowanej im. Armii Ludowej w Szczecinie. Wkrótce potem objął dowództwo kompanii ochrony i regulacji ruchu w tej jednostce. W latach 1979–1982 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie. W 1982 roku, po ukończeniu akademii i uzyskaniu tytułu oficera dyplomowanego został aspirantem w Inspekcji Sił Zbrojnych w Warszawie. Następnie był szefem sztabu – zastępcą dowódcy 5 Kołobrzeskiego pułku zmechanizowanego im. Otokara Jarosza w Szczecinie.

Od 1986 do 1991 dowodził jednostkami podległymi 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bartosza Głowackiego, początkowo 28 Sudeckim pułkiem zmechanizowanym w Kołobrzegu, a po jego rozwiązaniu w 1991, 32 Budziszyńskim pułkiem zmechanizowanym im. Hansa Beimlera w Kołobrzegu. Jeszcze w tym samym roku objął funkcję szefa sztabu – zastępcy dowódcy 8 Dywizji Zmechanizowanej, po reorganizacji w 1994 8 Dywizji Obrony Wybrzeża w Koszalinie. Na przełomie 1993 i 1994 roku ukończył Podyplomowe Studia Operacyjno-Strategiczne w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie.

W latach 1995–2000 był kolejno zastępcą szefa Zarządu Operacyjno-Strategicznego Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Warszawie, dowódcą 2 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Generała Jana Henryka Dąbrowskiego w Szczecinku i dowódcą 8 Bałtyckiej Dywizji Obrony Wybrzeża im. Bartosza Głowackiego w Koszalinie. W 2000 został szefem Sztabu, a w 2003 szefem Szkolenia w Dowództwie Wojsk Lądowych w Warszawie. W 2006 roku objął stanowisko dyrektora Departamentu Kontroli Ministerstwa Obrony Narodowej. W 2009 roku został przeniesiony w stan spoczynku.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]